🇦🇲 Армянский алфавит в книге Иоганна Теодора де Бри «Alphabeta et characteres», Франкфурт, 1596 г.
#Армянскийязык #Армения #Германия #Ереван
#Армянскийязык #Армения #Германия #Ереван
«Первые упоминания об Армении/Урарту в иностранных источниках мы находим в 6 веке до нашей эры. Тогда как первые упоминания о тюрках мы находим спустя более чем тысячу лет после упоминания об армянах, уже в 7 веке нашей эры.
Армяне характеризуются как народ с развитой материальной культурой и развитыми общественными отношениями. А тюрки — как конгломерат племен со слаборазвитой материальной культурой», отмечает Шангин.
📖 Движение «Ашхаражохов» проводит серию стримов с учеными и общественными деятелями, которые посвящены истории и культуре народов Южного Кавказа.
Подписывайтесь на канал и присоединяйтесь к Движению!
«Իրանի համար Սյունիքի հարցը ոչ միայն քաղաքական, այլ նախևառաջ անվտանգության հարց է, և դրանով զբաղվելու է ոչ թե դիվանագիտական կամ քաղաքական ղեկավարությունը, այլ հենց ուժային բլոկը»։
«Աբովյան Time» պոդկաստի հեղինակ Արման Աբովյանի զրուցակիցը APRI Armenia վերլուծական կենտրոնի գիտաշխատող, պատմական գիտությունների թեկնածու Սերգեյ Մելքոնյանն է։
Երբ տանք այսպես կոչված «միջանցքը», մենք կտանք կարևոր խաչմերուկ, որը ներկայացվում է՝ իբր Հայաստանն է դառնում կենտրոն։ Սակայն դա կեղծ պատկեր է։ Արդեն սկսվել են աշխատանքներ Կարս-Նախիջևան երկաթուղու կառուցման ուղղությամբ. Թուրքիան ելքը դեպի Կենտրոնական Ասիա պատկերացնում է ոչ թե Հայաստանի, այլ հենց Նախիջևանի տարածքով։ Նրանց պատկերացրած երթուղին հետևյալն է՝ Կարս – Նախիջևան – Մեղրի – Հորադիզ – Բաքու։ Այսինքն՝ այն չի անցնում Կարս – Գյումրի – Երևան – Երասխ – Նախիջևան – Մեղրի – Բաքու երթուղով։ Եվ եթե ճանապարհը անցնում է միայն Սյունիքի 40 կմ-ով, ապա այն դառնում է ոչ թե Հայաստանի, այլ Նախիջևանի ճանապարհ։ Նշանակում է՝ Հայաստանը չի դառնում տարածաշրջանային կենտրոն, ինչպես փորձում են ներկայացնել։ Կենտրոնը դառնում է Նախիջևանը, որովհետև հենց նրա տարածքով է անցնում կապի հիմնական ուղին։
🎦զրույցն ամբողջությամբ
«Յուրաքանչյուր հեծանիվի վրա կար վեց պայուսակ, և դրանց մեջ մեր տունն էր։ Մենք մեր ունեցվածքը վաճառել էինք, նվիրել, մնացածը դրել հեծանիվների վրա ու գնացել աշխարհը բացահայտելու»,- ասում է Արևը։
Ճանապարհին եղել են նաև դժվարություններ, հատկապես Թուրքմենստանում, բարձր լեռնային շրջաններում՝ Պամիրում, որտեղ ամռանը գիշերը ջերմաստիճանը հասնում էր -10 աստիճանի։
«Ես հավատում եմ, որ յուրաքանչյուր մարդ նույնը չէ, ինչ նախորդ օրը։ Այս ճամփորդությունից հետո զգում եմ, որ գերագույն աճ եմ ապրել որպես մարդ, ընդլայնվել են իմ մտավոր և ֆիզիկական սահմանները։ Փորձառությունը մի կրթություն է տալիս, որը հնարավոր չէ ձեռք բերել ակադեմիական կրթությամբ»։
🎦զրույցն ամբողջությամբ