Category: Arman Abovyan

Решением не распускать Арцахскую епархию, Армянская Апостольская церковь вновь противопоставила себя официальной позиции власти, которая считает карабахский кейс закрытым, сказал в эфире @SputnikARM автор стрим-шоу Арман Абовян.
Фактически, церковь посылает месседж не только властям о своем несогласии с их протурецкой и проазербайджанской позицией, но и обществу – о невозможности принять факт изгнания, убийств армян и решения таким образом вопроса Нагорного Карабаха.

Армянская Апостольская Церковь на расширенном духовном совете приняла решение не распускать Арцахскую Епархию ААЦ.
Новость прошла , как то незаметно в армянском информационном пространстве, но тем не менее данное решение имеет очень глубинное, если хотите фундаментальное значение для настоящего будущего армянского народа, а не той предательской, анти-армянской и про-турецкой “мирной” этно-политической порнографии, куда нас затаскивают нынешние власти Армении.
Церковь этим шагом по сути в очередной раз высказала принципиальное несогласие с политикой пашиняновской власти о сдаче Арцаха и расчленении Армении.
Что по сути произошло?
1-ААЦ не приемлет азербайджанофильский подход армянской власти и открыто в рамках своих полномочий противоплставляется нынешней политике армянских властей .
2-Церковь используя инструменты своего влияния и духовной власти институализирует свое отношение к политике нынешних властей.
3-Фактически мы сегодня имеем единственную легитимную, жёсткую, прямую вертикаль теологической власти ,которая имеет подтверждение и полномочия в сохранении арцахского политического кейса.
4-Как минимум, это важнейший прецидент, который будет служить основной и фундаментом для дальнейшего сохранения армянской идентичности в арцахской осовбодительной борьбе .
Что будет дальше?
А дальше речь должна идти о дальнейших щагах по сохранению/восстановлению арцахской государственности.
Без этого процесса под угрозой окажется существование самой Армении, что бы нам не врали бархатные власти Армении.

Сложная беседа получилась. Искренняя.
Жёсткая.
Порой на грани фола, но тем не менее важная.
Отношения с Россией. Куда мы идём и что мы хотим друг от друга?
Но даже с таким сложным оппонентом , как доктор исторических наук Аршак Акобян все таки мы пришли к единому выводу, что независимость Армении не должна стать предметом торга ни с кем и никогда и самое важное…никто не может быть больше армянами, чем сами армяне.
Приятного просмотра.
https://youtu.be/FXiJAKTdy8w?si=APDsCfES4WKrWBF2

🇦🇲 В какой области у Армении нет конкурентов?
“У Армении провал во всех сферах, какие могут быть конкуренты? Это моё мнение. В сдаче земель, в проигрыше войн конкурентов нет. Это горькая правда. Такого феномена нет на планете, каким сейчас является Армения. Весело сдаёт свои земли и идёт к миру. Но не понимает, что для всех она становится рабом, — говорит житель Арсении
📱 Параллель Z.Подписаться

Аргентина, Греция и несколько других стран отправили в Армению помощь для насильственно перемещённых жителей Нагорного Карабаха — но это сука всё добро?
И самое главное — никто не знает где даже в Ереване пункты выдачи нуждающимся???
Товара на миллионы долларов, куда все девается?
📱 Параллель Z.Подписаться


Որպես սկիզբ՝ հրաժարվել բոլոր իմիտացիաներից
 
Որպեսզի սկսենք ճիշտ պատասխաններ գտնել խեղդող հարցերին՝ ի՞նչ է լինելու, ի՞նչ պետք է անենք և սկսենք ճիշտ հասկանալ իրականությունը և ապագան, առաջարկում եմ մտքում պատկերացնել հետևյալ սցենարը։
Մի օր Նիկոլը հանդես է գալիս ուղերձով և հայտարարում է, որ ԼՈՒԾԱՐՈՒՄ է Հայաստանի Հանրապետությունը։ Իր ոճի մեջ տալիս է ձևակերպում, թե  «Հայրենիքը պետությունն է, իսկ պետությունը պարտադիր չէ, որ լինի քարտեզի վրա, այն  մեր մտքերում է, հոգում։ Եվ եթե մենք չունենք պետություն, հետևաբար ոչ ոք չի կարող հարձակվել մեր պետության վրա, և հետևաբար մենք ամենահաղթած ու խաղաղ պետությունն ենք»։ Վերջում կասի՝ «Պետությունը դու ես, դու ես, դու ես… ու հետևաբար մենք ունենք 3 մլն պետություն»։
Համարենք՝ մի օր նման բան է լինում. ո՞րը կլինի շարունակությունը։ Նույնը, ինչ եղավ Արցախի Հանրապետությունը կորցնելուց հետո՝ մի փոքր ընդվզում, ՔՊ-ն մի պահ կանցնի ջրի հատակը, հետո մի քանի օրից կվերակենդանանա ու կսկսի Նիկոլ պաշտպանել, խորհրդարանական ընդդիմությունը կմասնակցի հերթական քառօրյային, սուր հարցեր կտա, իշխանությունից ոչ մեկը հրաժարական չի տա՝ անհամաձայնություն դրսևորելով, Պեսկովը կասի՝ Պրահայից հետո դա տրամաբանական էր, Ալիևը կասի, որ վերջնական խաղաղության համար Հայաստանը դեռևս քայլեր ունի անելու և նոր պահանջների ցանկ կհնչեցնի։ Հ1-ի հայտնի տաղավարում էլ կհավաքվեն «արևմտամետները» և կասեն, որ «եթե ռուսական ազդեցությունից ազատվելու գինը պետության լուծարումն է, ապա մենք դա ողջունում ենք»։
Ինչո՞ւ եմ ես առաջարկում մտովի պատկերացնել այս, հուսամ, ֆանտասմագորիկ սցենարը. որպեսզի ճիշտ հասկանանք՝ ինչ ունենք այսօր և ինչ չունենք, ինչ վիճակում ենք, ինչ պետք է կառուցենք և ինչպես։
Իրականությունն այն է, որ մենք գտնվում ենք ազգային խոր փլուզման մեջ՝ պատկերացումների ու նպատակների շատ փոքր հորիզոնով։ Սա երկիր է, որտեղ իշխանության սխալների պատճառով ռեալ հայրենիք ենք կորցնում ու ռեալ ճանապարհ՝ Լաչինի միջանցքը, ու անմիջապես հետո ժողովրդին կերակրում են միֆական «խաղաղության խաչմերուկով»։
Գտնվում ենք լուրջ մեդիատեռորի ազդեցության տակ, որը թույլ չի տալիս ինքնուրույն մտածել, լսարանին սարքում է հոտ. չունենք նոր իրականությանը համարժեք բանաձևեր և չունենք քիչ թե շատ ունակ կառույցներ, միավորներ, որոնք հույսի և նոր գաղափարների կրող են, որոնք այլ բան են առաջարկում, քան՝ կազմաքանդումը, որոնք այլ հայ են ձևակերպում, քան՝ այսօրվա նվաստացած  հայն է։
Պետք է դուրս գալ այս իրականությունից, որը կազմված է Նիկոլից ու անհասկանալի կոնգլոմերատից՝ իբր պայքարողներից, իբր մի բան իմացողներից, իբր՝ Մոսկվայի հետ մոտիկներից, իբր կառույցներից, իբր ազգայնականներից, իբր ազնիվներից, իբր այս ամենը ծանր տանողներից և այլն և այլն։
Ժամանակն է դառնալ իրական, որը կարողանանք վերականգնվել որպես իրական ժողովուրդ՝ իրական արժանապատվությամբ, իրական նպատակներով, իրական ապագայով։ Մեր մտածողության հորիզոնը պետք է մեծացնել։ Իրական խելոք ու սրտացավ մարդիկ են պետք, և լուրջ աշխատանք կազմակերպելու համար պետք են ռեսուրսների տիրապետող իրական հայրենասերներ, ոչ թե այնպիսիք, որոնց ուշքն ու միտքն իրենց կուտակած գույքն է և Հայաստանից թռնելու երազանքը։
Պետք է սկսել գրագետ աշխատել, ու այս գործում ամեն հետաքրքիր առաջարկ ու գաղափար և անհատ կարևոր է։  
 
Շարունակելի
Վահե Հովհաննիսյան
Այլընտրանքային նախագծեր խումբ

Вся эта история с заявлением якобы от имени АСАСЛА сразу же бросилась в глаза массой несоответствий и принципиальных проколов фальсификаторов.
Не буду сейчас озвучивать наиболее явные проколы мошенников , которые пытаясь играть на имени АСАЛА попытались …вернее пытаются достичь каких то целей.
Или возможно в преддверии каких то провокаций назначается изначально некий “виновник” из числа армянских диаспорских организаций
Не буду даже предполагать истинные цели этой неграмотной и по сути абсолютно идиотичной в плане постановки комедии, но ясно одно, что это все неспроста.
Ещё раз повторюсь, масса очень важных нюансов на видео указывает на то, что эти люди на видео, содержание послания , тональность зачитываемого текста, целевые точки в тексте цитирующего и ещё очень многое указывает на то, что это даже близко не стоит рядом с бойцами АСАЛА.
А вот почему…пусть фальсификаторы голову ломают, над тем где они прокололись .
…

Ժամանակավոր կառավարությունը պետք է գլխավորեր Արման Թաթոյանը․ Մինասյանը փակագծեր է բացում

«Հայաստան» խմբակցության քարտուղար Արծվիկ Մինասյանը «Աբովյան Time»–ի եթերում խոսել է «Ազգային կոմիտեի» ձախողման իրական պատճառների մասին։
Նրա խոսքով՝ իրենց կողմից ներկայացվել է ժամանակավոր կառավարության կազմ` Արման Թաթոյանի գլխավորությամբ, ցանկում եղել է նաև Վարդան Օսկանյանը։
«Պայմանը մեկն էր`կաթողիկոսներն ու նախկին բոլոր նախագահները պետք է հրապարակային աջակցություն հայտնեին այդ գաղափարին, սակայն առաջին նախագահ Լևոն Տեր–Պետրոսյանից բացասական արձագանք են ստացել, ուստի գաղափարը չի իրացվել»,–ասաց Մինասյանը։
@ArmeniaSputnik

Инертность, равнодушие, апатия ?
В медицине есть такой термин-Усталость от жизни.
Это когда человек, в принципе не совсем уж больной, плюёт на свой вполне излечимый недуг и решает не бороться за жизнь, потому что его убедили, что ” какие бы таблетки не принимай, все равно ничего не поменяеться” или ” не важно какой доктор будет лечить, все равно все предрешенно”.
Любопытно не правда ли?
Наверное есть периоды в обществе, когда тот же принцип “все равно ничего не изменить” и “кто бы не был , ничего не поменять” начинает довлеть в общественном сознание и общество, страна, народ решают умереть.
Но стоп.
А кто сказал, что ничего нельзя поменять?
Почему нельзя поменять и попытатся спастись?
А почему мы вдруг решили, что смерть страны и нации неизбежный процесс?
Угрозу нашей “жизни” ( то есть болезнь) мы все чётко осознаем.Это турецко-азербайджанский тандем, который нас хочет убить.
Пути “лечения” мы то же знаем.Это готовность сопротивляться смерти.
Так в чем же дело?
А может все дело в пресловутом “докторе”, который убедил нас всех, что несмотря ни на что мы неизлечимо больные и сопротивляться смерти бесполезно?
А может тот же доктор с утра до вечера уговаривающий нас, что он нас якобы любит, но тем не менее “любя” убивает нас?
А может и не “доктор” он совсем, а непонятный человек с первого этажа, который напялив на себя украденный белый халат изо всех сил изображает из себя “доктора”?
Что самое интересное, прямо перед нашими глазами этот доктор собирается заключить сделку с хозяевами соседнего с нашей больнице морга, что бы за небольшую мзду отдать наши трупы на кремацию. А нашу смерть называет “избавлением от страданий”, другими словами “эпохой мира” с теми , кто собирается на наших могилах строить свое будущее .
А может дело не в нашем недуге, а вся проблема в “докторе” и смертельных “рецептах на лечение” , которые он нам выписывает с поразительным упорством?
И самое главное…а может дело даже не в “докторе”, который убивает нас со своими дружками из турецкого “морга” , а дело именно в нас…вернее в нашей готовности почему то умереть?

Браво 👏 Тиграну Кочаряну.
Лучше и не скажешь.
…
Почувствуй абсурд:
Гражданин Армении в Армении подает заявление на получение гражданства Армении, так как лишился гражданства Армении за то, что въехал в Армению.
…
Время выродков уничтожает прежде всего здравый смысл, потому что при здравом смысле эти власти должны были бы лишится этой самой власти.
Парадоксы бархатно-турколюбивой эпохи.