Category: Arman Abovyan


Վարկածի իրավունքով
 
Էրդողանի երդմնակալության գնալը, տեղում նվաստացման դրվագները հայ հասարակության մոտ չեն ձևավորում արժանապատվության պոռթկում, վիրավորվելու և որպես քաղաքացի դա արտահայտելու պահանջ։
Ինչու՞։ Տասնյակ բացատրություններ ենք լսել. ոչ մեկը սպառիչ-համոզիչ չէ։
Գուցե բանալին հասարակության լատենտ տրամադրությունների մե՞ջ է, որոնք հաճախ լավ չեն գիտակցվում, կամ դեռևս չեն ձևակերպվել որպես հանրային հրապարակային ընթացք։
88-ին ազգային զարթոնք էր ու զարթոնքի կարգախոսն էր՝ «Միացում»։ Այն բնական պահանջ էր, որը ենթադրում էր հայրենիքի ու հայ ժողովրդի տարբեր հատվածների միացումը։ Կարճ ժամանակ անց այն ավելի ընդգրկուն բովանդակություն ստացավ՝ ներառելով անկախ պետականության և սփյուռքի միավորումը, ինչը դարձյալ բնական ընթացք էր։
 
Չի բացառվում, որ այսօր  հասարակության մի մեծ հատվածի մոտ ԿվազիԶարթոնք է, նույն՝ «Միացում» կարգախոսով, սակայն այսօր դա ենթադրում է թուրքական աշխարհի հետ միացումը։
Եթե 88-ին միացումը ենթադրում էր հայկական աշխարհի հատվածների միացում, ապա հիմա՝ թուրքական աշխարհին։
Ես հեռու եմ այն մտքից, որ սա ողջ հայ ժողովրդի գաղափարն է, բայց այդ գաղափարի կրող հատվածը փոքր չէ, և ունի իշխանություն, ինչը նրան դարձնում է մեյնսթրիմ։
Եթե այս վարկածը ճիշտ է, ապա դա իրոք բացատրում է չվիրավորվելը, ազգային արժանապատվության ստորացման հանդեպ հանդուրժողականությունը, հայկական Արցախի հանդեպ ազգային կանիբալիզմի հասնող անտարբերությունը և ընդհանրապես շատ բաներ, որ կատարվում են մեզանում։
Մյուս կողմից, եթե այս վարկածը ճիշտ է, ապա մեր անելիքն ավելի հստակ է դառնում, իսկ մեր առաջ դրվող խնդիրը՝ ավելի ձևակերպված։ Կոպիտ ասած՝ դա հայապահպանությունն է։ Հասել ենք այն վիճակին, որ մոնոէթնիկ Հայաստանում հայապահության խնդիր ենք դնում՝ հայկական ինքնագիտակցման, ինդենտիֆիկացիայի, լեզվի, մշակույթի, հավատքի։ Վերջին հարցումները ցույց են տալիս, որ եկեղեցին ամենամեծ վստահություն վայելող ինստիտուտն է։ Չի բացառվում, որ սա հասարակության ազգային հատվածի ինքնապահպանման կոնսոլիդացիոն պրոցեսի արդյունքն է։
Վստահ եմ, մենք ունենք բավարար ազգային-առաջադիմական ռեսուրս, որով կարող ենք փոխել իրավիճակը։ Բայց դրա համար պետք է գրագետ աշխատանք, ու մենք կարող ենք ստանալ ոչ թե թուրքերին հանձնվող, այլ բանակցող պետություն, ոչ թե ստորացվող, այլ՝ արժանապատվությամբ բարդ լուծումներ փնտրող պետություն և այլն։ Թուրքական միացման ջատագով հասարակությանը մենք ոչ թե պարզունակ ազգայնականություն պետք է հակադրենք, այլ՝ ազգային-առաջադիմական բովանդակություն։
Չի բացառվում, որ այս վարկածը հեռու է ճշմարտությունից, բայց այդ դեպքում պետք են այլ վարկածներ, որոնք կբացատրեն, թե որն է մեր անարժանապատիվ վարքագծի պատճառը։ Արդյոք հնարավոր չէ՞, որ որևէ ՔՊ-ական իր ղեկավարին հարցնի՝ ինչո՞ւ գնացիր Անկարա, ուղարկեիր ում ուզում ես, բայց ինչո՞ւ առաջին դեմքով մասնակցել 5000 հայի սպանության համասեփականատիրոջ, իրեն Էնվերի գործի շարունակող հռչակածի, Բաքվի հաղթանակի շքերթի համահեղինակի երդման արարողությանը։
 
Ո՞վ ենք մենք։ Այս հարցը շատ կարևոր է, որովհետև հասարակության պրոթուրքական հատվածը, առանց հասկանալու, ի զորու է իրեն էլ, մեզ էլ տանելու աղետի։ Արդեն իսկ տարել է, և հիմա նրանց՝ այդ հատվածի «էլիտային», արևմտյան մայրաքաղաքներում քաջալերում են շարունակել, Բոլթոնի ասած՝ «հրաժարվել կաղապարներից»։
 
Վահե Հովհաննիսյան
Այլընտրանքային նախագծեր խումբ
 

⚡️Очевидные унизительные проявления в отношении армянской делегации во время инаугурации Эрдогана на самом деле следует воспринимать, как основной ориентир турецкой политики в отношении Армении.
Я намеренно не затрагиваю позицию армянской стороны в турецком направлении, здесь все ясно, они полностью лишены ощущения политической и человеческой эмпатии (например, стыда), они обслуживали, обслуживают и будут продолжать обслуживать турецко֊азербайджанскую антиармянскую повестку, и здесь армянам Армении, Арцаха и Диаспоры не нужно лелеять какие-то надежды.
Вопрос более глубокий…фактически, для турок мы не являемся региональным фактором, с которым нужно установить взаимоуважительные отношения хотя бы формально, соблюдая правила политического или дипломатического этикета.
Турки очень четко показали всем нам, где они видят место армян.
Это был очень четкий месседж о том, что турки продолжат отношения с нами с унизительной иронией.
Что , в свою очередь, означает, что турки и азербайджанцы обязательно продолжат проводить политику расчленения и уничтожения в отношении Армении и Арцаха.
Помните…с кем собираются заключить мир, тех не унижают и самое главное- Жизни униженных ничего не стоят.
Запомните.

Согласно видео, распространенному в телеграм сети сегодня вечером в рамках Ереванского винного фестиваля один из граждан РА (предположительно) подвергся жестокому насилию со стороны представителя власти.
Не ясно, истинная личность “автора” позора, изображенного на этом видео и когда именно все это произошло.
Но на самом деле это позор , такое впечатление ,что все мы живем в идиотской, несвязанной, сумасшедшей “бархатной” анти֊сказке.

«Մի՛ գերագնահատեք Տիգրանաշենը» արտահայտությունը հիշեցնում է «Շուշին դժգույն ու դժբախտ քաղաք էր» կամ «ինչի համար են մեզ պետք դիրքերը սարերում, որտեղ տարին 12 ամիս ձյուն է» արտահայտությունները. նկատում է «Աբովյան Time»-ի հեղինակ, քաղաքական վերլուծաբան Արման Աբովյանը:
«Երբ ասում են` «մի՛ գերագնահատեք Տիգրանաշենը», ընկալվում է այսպես՝ մի՛ գերագնահատեք Սյունիքը, Տավուշը, վաղը կասեն` մի՛ գերագնահատեք Գյումրին, Երևանը կամ այն տղաների մահը, որոնք իրենց կյանքի գնով մեզ տվեցին ապրելու իրավունք, մի՛ գերագնահատեք, որ հայ եք, սուսուփուս գնացեք, կոտորվեք, լուռ համաձայնեք, որ ինչ կա–չկա պետք է հանձնվի առեղծվածային խաղաղության համար, որը չի լինի»,-մեկնաբանում է Աբովյանը:
Նրա գնահատմամբ՝ այս շղթան կհանգեցնի նրան, որ մի որոշ պահից էլ կասեն` մի՛ գերագնահատեք ձեր կյանքը:
@ArmeniaSputnik

❗МИД Азербайджана призвал своих граждан не посещать Иран.
Официальной причиной называется нападение на посольство Азербайджана в Тегеране совершенное в Январе. Вот только согласитесь, что когда инцидент происходит в январе, а подоюный призыв в июне, это выглядит максимально странно.
Готовится удар по Ирану?

Власти, говоря о том, что не нужно преувеличивать значение Тигранашена, фактически советуют не преувеличивать значение родины, Еревана, Гюмри, Ванадзора, Степанавана, Нагорного Карабаха, сказал в эфире @SputnikARM автор стрим-шоу Арман Абовян.
Они пытаются внушить: нет ничего страшного в том, что страну разрубают на куски или сдают национальные интересы. Нам советуют не преувеличивать значение наших жизней. И жизней тех, кто погиб во время 44-дневной, апрельской, первой карабахской войн.

Спасибо Мина джан.На самом деле это коллективная работа с Шаке Исаян и благодаря именно ей у нас получается сбаласировать передачи.
Спасибо ещё раз за вашу оценку .
https://t.me/MinaKhachatryan/16845

Турки мастера намёков и изощренных форм унижения.
Инаугурация Эрдогана прошла под эгидой “возрождения Турции” под голубыми флагами, что является прямой отсылкой к пан-туранскому проекту.
Но что более чем унизительно это то , что делегацию Армении во главе с руководителем страны турки СПЕЦИАЛЬНО посадили не в ВИП зоне, а в втором ( второстепенном по ранжиру) ряду сразу за спиной Алиева и его жены.
И если у армянских властей отсуствует политическая или дипломатическая эмпатия , что бы понять, что их тупо унизили.То сразу спешу напомнить ,что это не армянскую делегацию унизили, а нас всех , всех без разбора.
И если армянская власть в очередной раз готова “не замечать” своего унижения ради так называемой “эпохи мира”( то есть тотальной сдачи интересов армянского народа), то турки очень ясно показывают, что для них не существует “эпохи мира”.
Тех с которыми готовятся мирно сосуществовать не унижают.
А унижают тех ,кого собираются убить.
То есть нас всех.
…
Господи , как стыдно то.


Ինչո՞ւ Նիկոլին տարան Անկարա
 
Հասարակությունները, որոնք չեն վիրավորվում, սովորաբար շատ ծանր աղետներ են ստանում։ Վիրավորվելը շատ կարևոր է կենսունակ լինելու համար։
Ներկայիս հայ հասարակությունը, ցավոք, չի վիրավորվում։
Էրդողանը 100 անգամ հպարտացել է, որ իր ուղարկած զենքերով են սպանել 5000 հայ, գրավել մեր հայրենիքը։ Ու Նիկոլը գնում է Էրդողանի երդմնակալությունը։ Ու հայ հասարակությունը չի վիրավորվում։
Հնում պատերազմ հաղթող կողմը պարտվածի թագավորին տանում էր որպես ռազմավար։ Հիմա լրիվ նույն վիճակն է։ Թուրքերը Նիկոլին տանում են Անկարա՝ որպես ռազմավար, ցույց տալով, որ ջարդեցինք Հայաստանը, հաղթեցինք, սպանեցինք, հիմա էլ նրանց «Թագավորին» ենք բերել՝ ի տես։
Վստահաբար, Անկարայում թե´ Էրդողանը, թե´ Ալիևը նշելու են հայերին ջարդելու փաստը՝ որպես համատեղ եղբայրության գրավական։
Կարող է ժեստ անեն ու տեղում «ներում շնորհեն» նրան։ Դա էլ է ընդունված ավանդույթ։
Ինձ չի հետաքրքրում՝ Նիկոլը դրանից կնեղվի, թե չէ, ինչ կզգա կամ չի զգա։ Ողբերգությունն այն է, որ հայ հասարակությունը դրանից չի վիրավորվելու։ Ու հարյուրավոր հայեր նրան դիմելու են «մեծարգո»-ով, հազարներով շարունակելու են աշխատել նրա նկարի տակ։
 

Не может человек жить в состоянии постоянного унижения. Страх, обман, манипуляции вот тот инструментарий , которым нас постоянно “кормят” пашиняновские власти.
Именно повальное , массовое унижение ,которому нас каждый день подвергают эти власти пожирает страну.
Нас постоянно и СПЕЦИАЛЬНО пугают войной рассказывая , что единственным способом избежать войны является системное , постоянно и в конечном итоге оформленое на бумаге унижение .
Эти власти нас называют дезертирами, предателями, трусами пытаясь таким образом препарировать нашу душу и превратить в одуревших от страха манкуртов.
У некоторых это трасформируется в ненависть к своим ближним, но у большинства это вызывает чувство отрешенности и равнодушия .
Но ощущение постоянного унижения и равнодушия обязательно трансофрмируется в гнев.
Гнев против тех , кто довёл нас всех до этого состояния.
Гнев против тех ,для которых понятия честь, достоинство и Родина всего лишь досадные помехи для окончательной и бесповоротной сдачи нас всех на ” руки” турецко-азербайджанскому сброду .
Не будет этого.
Никогда не будет.