Category: Armenian Sensations

📣 Минуту назад на парковке «Далма Молла» было совершено бандитское нападение на общественного деятеля Миграна Акопяна.
Нападавшие были в масках и неожиданно атаковали его со спины. Мигран получил телесные повреждения и сейчас перевозится в медицинский центр «Измирлян», написал Рубен Меликян.
«Уверен, что этого нападения не было бы, если бы правоохранительные органы раскрыли преступление, связанное с броском гранаты перед домом Миграна в 2021 году».

🚨🔥 ОСТАЛОСЬ ВСЕГО 10 ДНЕЙ! 🔥🚨
💥 Хватай свой шанс — подать заявку можно только до 15 декабря! ⏰
🌟 Новые возможности, уникальный опыт и новые горизонты ждут тебя!
⚡ РЕАЛИЗУЙ СВОЙ ПОТЕНЦИАЛ — ДЕЙСТВУЙ СЕЙЧАС!
📝 Подай заявку прямо сейчас на сайте: education-in-russia.com 💻
Не жди — твоя возможность здесь и сейчас! 🚀
✨✨

Բոլորի ընդդիմությունը
 
Հարցադրումները, իրողությունները և նպատակները պետք է հստակ ձևակերպենք։ Այս փուլի ամենածանր մեղքն անազնվությունն է։
 
Եթե չլինի փոփոխություն
 
Եթե իշխանությունները վերարտադրվեն, կարճ ժամանակ անց ԵՄ հանձնակատարներն ու եվրոպական լիդերները ողջունելու են «Հայաստանի խիզախ քայլերը՝ Սևանն Ադրբեջանի հետ ընդհանուր օգտագործման լիճ դարձնելու և ադրբեջանցի փախստականների վերադարձը կազմակերպելու հարցում»։ Նախագծին էլ սիրուն անուն կդնեն, ասենք՝ «Հաշտության ծով»։ Այդ ժամանակ արդեն ընդվզումն իմաստ չի ունենալու։
Այս մասին պետք է բաց խոսել սեփական ժողովրդի հետ։
 
Իրողություն 1.
 
Մեր հասարակության մի մասը լծվել է մեր պետության քանդմանը։ Նրանք ամեն ինչ շատ լավ հասկանում են, բայց իրենց համար հորինում են ինքնաարդարացման վարկածներ։
Հնարավո՞ր է փոխել վիճակը. միանշանակ այո, եթե արվեն կարևոր քայլեր.
 
1.     Տարանջատել «նեղ խումբը» մնացածից։ Դրանք տարբեր բաներ են։
2.     Բաց խոսակցություն «մնացածի» հետ։
3.     Բաց խոսակցություն անտարբեր հասարակության հետ
 
Սրանք աշխատանքի վճռորոշ ուղղություններ են։
Հանրային-քաղաքական ընդդիմադիր համակարգերը պետք է լուծեն այս հավաքական խնդիրը, ապակենտրոնացված աշխատաոճով։ Սա հաջողության բանալիներից է։
 
Իրողություն 2. Հոգևոր և աշխարհիկ «Gauleiter»-ները
 
Հայաստանում գործում է «գաուլայթերների» համակարգ։ Գործադիր, ուժային, հոգևոր, մտավորական և այլ տիպի։ Գաուլայթերները և կոլաբորացիոնիստները միշտ միասին են լինում։Որպես կանոն, միջավայրը նրանց տոտալ մերժում է, ինչը վերջանում է այդ քվազիհամակարգի փլուզմամբ։
 
Նպատակ 1
 
Հանրային-քաղաքական ընդդիմադիր համակարգերի հավաքական խնդիրը պետք է լինի հասարակական մթնոլոտը փոխելը։ Սա լիդերներից պահանջում է այլ գործիքակազմ, քան՝ սեփական վարկանիշի հարցը կամ խանդը ուրիշի վարկանիշի հանդեպ։ Հիշենք, որ ընտրությունների պատրաստվող հասարակությունն այս պահին այսպիսին է.
 
ա. 25% ամեն ինչին համակերպվում է,
բ. 75% ուզում է փոփոխություն։
 
Այս վիճակն ունի հանգուցալուծման 2տարբերակ.
 
1.      Եթե հասարակության մի զգալի մաս տարբեր չափով ջանք է թափում, որ իր պետությունը քանդվի, ապա այն քանդվելու է։ Եթե նույն հասարակության մի մեծ մաս անտարբերությամբ հետևում է այդ պրոցեսին, ուրեմն այդ երկիրը քանդվելու է։
2.     Եթե գիտակից հանրային ակտիվը, ներառյալ՝ ընդդիմադիր քաղաքական համակարգը, հասկանան սա, կառուցեն ճիշտ մարտավարություն՝ ասելիքի, անելիքի, գրագետ հաշվարկների, համատեղ աշխատանքի (ոչ թե խանդի),համակեցության նորմերի վրա հենված կանոններով, ապա հաջողություն անպայման լինելու է։
 
Իրողություն 3
 
Իշխանությունը թույլ է տալիս կոպիտ սխալներ (որոնցից պետք է կարողանալ օգտվել).
 
a.     Հակաեկեղեցական արշավն աննախադեպ պատմական համախմբում է առաջացրել ժողովրդի և եկեղեցու, ժողովրդի և Վեհափառի միջև։
b.     Մեզ պատվազուրկ պետության վերածելու քարոզչությունն աննախադեպ համախմբում է առաջացրել հակաիշխանական դրոշի տակ։
 
Ինչպե՞ս օգտվել այս սխալներից։ Չի կարելի ընդդիմություն հասկացությունը նեղացնել մինչև լիդեր, մանդատ կամ հաջորդ իշխանության փայ։ Դա հանցագործություն է պատմության առաջ։ Լրիվ հակառակը. իշխանության սխալները ստեղծում են բացառիկ հնարավորություններ լայն համախմբման, չգրված դաշինքների, մտածողության ընդհանրությունների համար։ Բոլոր նրանք, ովքեր մերժում են այս իրականությունը ու հասկանում են վտանգը, ընդդիմություն են։ Լայնացնենք ԸՆԴԴԻՄՈՒԹՅՈՒՆ հասկացությունը, և այն կդառնա 9-րդ ալիք։
 
Միասնական գործ բոլորի համար. բացատրել՝ ինչի մասին են գալիք ընտրությունները
 
Կա գործ, որը պետք է միավորի բոլոր ընդդիմադիր շրջանակներին։ Միասնությունը ցուցակը կամ ապագա պաշտոնը չէ։ Դա ասելիքի ու աշխատանքի ընդհանրությունն է։ Իմ առաջարկն է բոլորին. անենք միասնական գործ՝ բոլոր հնարավոր եղանակներով, ժանրերով, մեր ու ձեր ձևերով, նախկին, ներկա ոճերով, բացատրենք ժողովրդին՝ ինչի´ մասին են այս ընտրությունները։Մեդիա,  ինտերակտիվ շփումներ, ասուլիսներ, հայտարարություններ, ընտանեկան միջոցառումներ, զրույցներ սեղանի շուրջ և այլն։ Այս ընտրությունները Հայաստանում ապրելու մեր հնարավորության մասին են։ Մյուս բոլոր նշանակությունները չորրորդական են։
Կարո՞ղ ենք այս պարզ բանն անել։ Կարող ենք։
 
Վահե Հովհաննիսյան
Այլընտրանքային նախագծեր խումբ

Гюмрийская литургия как прелюдия к Эчмиадзину: политика ставит алтарь на службу
В Гюмри сегодня сошлось не только скорбное прошлое, но и тревожное настоящее. В день памяти жертв Спитакского землетрясения, когда вся страна по традиции погружена в траур, медийный фокус был намеренно смещен. Как заявил в прямом эфире экс-посол по особым поручениям Эдмон Марукян, премьер-министр Никол Пашинян прибыл в город не для поминовения, а для участия в церковной службе, которую оппоненты власти называют незаконной. Это действие многие восприняли не просто как нарушение этикета, а как циничное попрание общенародной скорби, превращение святого дня в политическую площадку.
Но за внешним, почти ритуальным, противостоянием власти и церкви в Гюмри проглядывает гораздо более масштабный и опасный сюжет. Марукян указывает на ключевую деталь: ни один местный священник Ширакской епархии не согласился проводить эту литургию. Храм «Семи ран» был, по его словам, «захвачен». Эта вынужденная «литургия на аутсорсе», совершенная с помощью лояльных священнослужителей, гастролирующих верующих и силового прикрытия, выглядит как пробный шар, репетиция главного действия.
И финал этой репетиции озвучен почти сразу. Спикер парламента Ален Симонян, едва служба завершилась, заявил журналистам: «Я считаю, что пришло время, чтобы мы следующую литургию провели в Эчмиадзине». Эта фраза, поданная как «личное мнение», но прозвучавшая с высокой трибуны, повисает в воздухе недвусмысленной угрозой. Эчмиадзин — не просто храм, это духовный и исторический центр Армянской Апостольской Церкви, символ ее независимости и суверенитета.
Таким образом, сценарий, нарисованный оппозицией, обретает четкие контуры: сегодня с помощью полиции и «карманных» клириков взяли под контроль церковь в Гюмри, завтра тем же методом могут попытаться взять под контроль Первопрестольный Святой Эчмиадзин. Власть, судя по всему, демонстрирует готовность применять административный ресурс и силу для прямого вмешательства в сакральное пространство, что раньше казалось немыслимым.
Происходящее — это уже не просто спор о церковно-государственных отношениях. Это конфликт за право определять саму суть национальной идентичности, за контроль над последним бастионом, не подконтрольным напрямую исполнительной власти. Гюмрийская служба стала ярким публичным жестом, показывающим, что для политического руководства духовные авторитеты и традиции могут быть не более чем препятствием, которое можно обойти силой или инсценировкой. И следующей мишенью в этой логике закономерно видится сердце армянского христианства — Эчмиадзин. Репетиция окончена. Готовится ли к премьере главная сцена?

Բրիտանացի ռազմական տեսաբան Բազիլ Լիդդել Հարթին վերագրվող միտքն ասում է․ «Գեներալները միշտ պատրաստվում են նախորդ պատերազմին»։
Ահա այս միտքը խիստ արդիական է մեր օրերի քաղաքական գործընթացներին ընդդիմադիր ուժերի նախապատրաստական աշխատանքներին նայելիս։ Ընդդիմությունը պատրաստվում է 2026 թվականի ընտրություններին՝ 2021 թվականի ընտրական գործընթացների տրամաբանությամբ, ուժերի դասավորությունն հաշվի առնելով, այն դեպքում, երբ էական փոփոխություններ են տեղի ունեցել, և նոր սպասվող ընտրական գործընթացներին բացահայտ մասնակից են ուժեր, որոնք առնվազն նախորդ գործընթացում հրապարակային չէին։
Օրերս ԵՄ արտաքին գործերի և անվտանգության քաղաքականության գերագույն ներկայացուցիչ Կայա Կալլասն հայտարարեց․ «Իհարկե, Հայաստանը նաև այլ խնդիրներ ունի։ Ռուսաստանը և նրա պրոքսիները տեղեկատվական քարոզարշավներ են իրականացնում Հայաստանում՝ ընտրությունների նախօրեին։ Մենք տեսնում ենք, որ օգտագործվում են այն նույն ցանցերը, որոնք օգտագործվել են Մոլդովայում։ Սցենարը նույնն է։ ԵՄ ֆինանսավորումը կօգնի արձագանքել օտարերկրյա միջամտությանը։
Արտաքին միջամտությանը դիմադրելը պահանջում է ողջ հասարակության մասնակցությունը։ Մենք ուրախ ենք լսել, որ հենց սա է իրավիճակը Հայաստանում։ Ակտիվ քաղաքացիական հասարակությունը և անկախ լրատվամիջոցները կարևորագույն նշանակություն ունեն։ Դուք մենակ չեք այս մարտահրավերների առջև, մենք պատրաստ ենք ձեզ ակտիվ աջակցություն ցուցաբերել»։
Նախ գանք նրան, թե ինչ է նշանակում Մոլդովայի օրինակի հիշատակումը և ինչ դերակատարում է ունեցել այդ գործում Կայա Կալլասը։
Մոլդովայում գործող նախագահ Մայա Սանդուն խիստ ցածր վարկանիշ ուներ, և նրա հաղթանակի շանսերը բարձր չէին գնահատվում։ Շատերի համար հասկանալի էր, որ Սանդուն հեռանալու է նախագահական ընտրությունների արդյունքներով, բայց գործի անցան եվրոչինովնիկները՝ Կայա Կալլասի գլխավորությամբ։
Նախ ստեղծվեց ռուսական ազդեցության նարատիվը, որի շահարկմամբ արգելվեցին կուսակցություններ և մեկուսացվեցին թեկնածուներ։ Ամբողջ այս ընթացքում ագրեսիվ քարոզչություն էր վարում ԵՄ–ն Մոլդովայում։ Կայա Կալլասը ինչ-որ իմաստով դարձել էր Մայա Սանդուի նախընտրական շտաբի ղեկավարը։ ԵՄ–ից գետի պես հոսող ֆինանսական և քարոզչական աջակցությունը չօգնեց Սանդուին, և նա Մոլդովայում բնակվող քաղաքացիների քվեարկությամբ մեծամասնություն չստացավ ու պահեց նախագահական աթոռը միայն ԵՄ–ում բնակվող մոլդովացիների քվեարկությամբ։ Նույն սցենարը կրկնվեց նաև խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ։
Հայաստանում սպասվող իրադարձությունների ֆոնին Կալլասի կողմից Մոլդովայի օրինակի հիշատակումը նշանակում է մեկ բան՝ նրանք Նիկոլ Փաշինյանը իշխանության պահպանման համար անելու են այն ամենը, ինչ արել են Մայա Սանդուի իշխանության պահպանման համար։
Այն, որ ԵՄ–ն փորձելու է Հայաստանում կրկնել Մոլդովայի օրինակը, վկայում է այն հանգամանքը, որ իրենց ֆինանսավորմամբ քաղաքացիական հասարակություն աշխատողները արդեն իսկ սկսել են քննարկումների դաշտ բերել կուսակցությունների և անհատների ընտրական գործընթացներից դուրս թողնելու հարցը։ Արևմուտքի գործակալական ցանցը փորձում է օրակարգ ձևավորել կոնկրետ ուժերի ընտրապայքարից դուրս թողնելու վերաբերյալ։ X պահի Նիկոլ Փաշինյանը օգտվելու է այդ առաջարկից, ինչպես ժամանակին օգտվեց այդ նույն մարդկանց կողմից առաջ մղվող ԵՄ անդամակցության օրակարգից։
Ահա այս ամենի ֆոնին, երբ փաստացի ԵՄ–ն հայտարարել է Հայաստանի ընտրական գործընթացներում իր ուղիղ մասնակցության մասին, Հայաստանի ընդդիմադիր ուժերը գոնե հրապարակային պատրաստվում են 2021 թվականի ընտրական գործընթացների նման մի գործընթացի, որտեղ իրենք խոսելու են Արցախից, Նիկոլ Փաշինյանի դավաճան լինելուց և այսպես շարունակ։
Ընդդիմությունը պետք է հասկանա, որ այս ընտրական գործընթացը նախորդի կրկնությունը չի լինելու, և շատ կարևոր է նախապատրաստվել ԵՄ ներգործությանը, այդ գործընթացներին։ Պետք է փորձել այսօրվանից խոսել այդ մասին, չեզոքացնել այդ ազդակները, ակտիվացնել հանրության հետ կապը, գտնել աշխարհաքաղաքական հենարան, որը Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության հետ խաղեր չի տա։ Սրանք խնդիրներ են, որոնց ուղղությամբ աշխատանքները դեռ երեկ պետք է սկսված լինեին, բայց այսօր էլ դեռ շատ ուշ չէ հասնել արդեն ճամփա ընկած գնացքի հետևից, հատկապես երբ այն դեռ արագություն չի հավաքել։

💥Говорил, говорю и буду говорить , что все процессы которые мы наблюдаем в Армении происходят по одной и той же сатанисткой технологии превращения страны в “геополитический материал” на уничтожение , а наций в пушечное мясо для реализации амбиций тех, кто вдруг решил , что мы армяне должны подходить наши жизни ради того,что бы где то и кто то другой реализовал свои геополитические планы.
Все , абсолютно все, начиная от животной русофобии , развала национальных идеологем, превращения наций в озвервешую от взаимной ненависти толпу, накачивает общества чувством безысходности и отчаяния, враньё и ложь, путь в вожделенную “Европу” … все это уже было и страны и народы которые повелись на это платят ценой своего физического существования.
Одним из главных задач на пути порабощения народов и уничтожения стран стоит нивелирование или вернее обгаживание Веры людей в Бога.
Все эти выкрутасы и гнусные “литургии” имеют всего одну цель, выбить из людей сакральность Веры, разрушить в людях даже намек на преданность своей Вере и Истории , Культуре и Памяти.
Гнусь и смрад несут все эти реформаторы и неважны уже из фамилии и национальности ибо вышли все они из одной глобалисткой пробирки.
Только дурак учится на основе своих ошибках, и если у нас осталась хоть капля мозгов то давайте посмотрим к чему привели аналогичные , вернее скопированные в других странах “методики” для народов этих стран.
Господи, дай нам сил просто посмотреть правде в глаза и не повторить ошибок тех, кто сейчас ценой потери своей Родины и крови своих сынов “расплачивается” за все это.

👹Можно долго рассуждать по теме глобальной перекройки всего миропорядка.
Можно в этом контексте еще раз проговорить то, что в нынешних условиях путь в ЕС , скорее всего напоминает дорогу в сторону геополитической психушки с гарантированной лоботомией Армении.
А в условиях тотального развала международного права можно долго “угарать” над идиотскими надеждами тех, кто уповает на “демаркации и делимитации” с ощверевшим от армянской крови азербайджаном.
Это все можно конечно делать, но если у человека осталась хоть капля мозгов то прочитав эту новость любой нормальный человек поймет, что та ситуация которая сложилась в мире не оставляет шанса на выживание тем странам , кто противопоставляет интересы ЕС своим коренным интересам.
Помните ту идиотка из ЕС (Кая Калас) которая просила Армению ввести санкции против России.
В нынешних условиях эта была просьба государственного самоубийства.

На Спитакском кладбище в Армении, среди сотен могил с одинаковой датой смерти — 7 декабря 1988 года — есть одна без креста, звезды или фотографии. На памятнике только имя: Жужа.
Во время страшного землетрясения, которое унесло жизни 25 000 человек, Жужа — обычная дворняжка — сделала невозможное. Она спасла годовалую девочку, которая оказалась с ней под завалами. Четыре дня собака грела младенца своим теплом . К ней на могилу приходят двое: мужчина лет сорока с обильной проседью на висках и молодая женщина.
Читать полностью: https://dzen.ru/a/Y1ENWf0-2FVfT60C

⚡️ «Интеллигент — это говорящий правду об обществе вообще и о власти в том числе»: Александр Зиновьев.
Этот идеал, в значительной степени, был воплощён в жизнь советским и грузинским философом Мерабом Мамардашвили, которого называют «отцом европейского выбора Грузии». Мамардашвили говорил: «Если мой народ поддерживает Гамсахурдиа, я пойду против народа», — говорил он.
Мамардашвили не побоялся поставить нравственный закон выше политической популярности и массового заблуждения. Вот где, скорее всего, лежит грань между интеллигенцией и системными конформистами.
В Армении, напротив, сформировался целый пласт людей, которые «оппозиционны Пашиняну» только в силу обстоятельств, но идеологически они с Николом на одной волне.
Именно поэтому мы видим: бывший чиновник формально критикует власть и всю политическую элиту, но при этом повторяет ключевые идеологемы Пашиняна. В частности, он утверждает, что вопрос Арцаха, якобы, всегда рассматривался только в контексте территориальной целостности Азербайджана (хотя даже недавно опубликованные документы говорят об обратном). Этот человек, сам бывший частью политической элиты новонезависимой Армении, использует свой статус для легитимизации провластной повестки.
Но этого было недостаточно: был направлен посыл о том, что якобы, Сергей Кириенко готовится или может вмешаться в предстоящие выборы в Армении. Не знаем, что там по Кириенко, но то, что ЕС и Азербайджан вмешиваются в выборы в Армении — это факт. Однако призывов к Баку и Брюсселю отставить Армению в покое не наблюдается.
А знаете почему? Потому что «критика» «интеллигенции» селективна, а идеологически они на одной волне с Пашиняном.
Возможно даже несправедливо использовать термин «интеллигенция» или «богема». Для обозначения нам необходима новые термины, например «системные конформисты», чтобы четко отделить тех, кто говорит правду вопреки власти и народу (как Мамардашвили), от тех, кто лишь имитирует критику.
🌐 Instagram, 🌐TikTok, 🌐 YouTube, 🌐 VK, 🌐 Telegram, 🌐 Facebook

Ուժայիններով Գյումրիի եկեղեցին գրավելը, արենդայով վերցված տիրադավներով պատարագը, հենց դեկտեմբերի 7-ին գյումրեցիներին վիրավորելը հարյուր հազարավոր մարդկանց մոտ խորքային ծանր մտորումներ են առաջացնում:
Իրականում ամեն ինչ այդքան էլ բարդ չէ. բոլոր նորմալ մարդկանց հույզերը և չզսպվող ցասումը տեղավորվում են երկու պարզ հարցի մեջ.
1. Կարո՞ղ է արդյոք ժողովուրդը (հոգևոր հոտը) «բանադրել» տիրադավ հոգևորականներին։ Այսօր մեր աչքի առաջ կարծես թե հենց դա էլ տեղի է ունենում։
2. Կարո՞ղ է, արդյոք, ժողովուրդը հեռացնել այս այլանդակության հեղինակներին։ Իհարկե, կարող է, և ամեն ինչ տանում է դրան։