Category: Armenian Sensations

Արա Այվազյան. Կայունության հենասյան ձևավորումը գլոբալ վերափոխման դարաշրջանում
(մաս1)
«Առաջարկ Հայաստանին» նախագծի շրջանակներում ներկայացնում եմ իմ մոտեցումները՝ «Հայաստան-Իրան-Ռուսաստան կենսական համագործակցությունը որպես կայունության հենասյուն» թեմայով։
Սառը պատերազմի նախկին բաժանարար կարգի միակ մասունքը, թերևս, մնաց հայ-թուրքական փակ սահմանը, որը Հարավային Կովկասը տասնամյակներ շարունակ պահեց յուրատեսակ «ստրատեգիական սառեցման» վիճակում։ 2020 թվականի 44-օրյա պատերազմը նշանավորեց աշխարհաքաղաքական այդ իներտության խզման սկիզբը՝ արագացնելով տարածաշրջանային հավասարակշռության վերաձևավորման գործընթացները։
Հոկտեմբերին Մոսկվայում մասնակցում էի Մոսկվայի Միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտի (МГИМО) կազմակերպած մի միջազգային համաժողովի։ Մասնակցում էին Ռուսաստանի, Հայաստանի և Իրանի ներկայացուցիչները։ Քննարկումը դուրս եկավ զուտ ակադեմիական շրջանակներից։ Այսօրվա տարածաշրջանային զարգացումների ֆոնին թեման խիստ արդիական է։ Տարածաշրջանային համագործակցության այս ձևաչափը՝ Հայաստան-Ռուսաստան-Իրան եռանկյունը, այսօր բյուրեղանում է և սկսում ընկալվել որպես Հարավային Կովկասում կայունության հնարավոր հենակետ՝ արագացող գլոբալ փոխակերպումների պայմաններում։
Ուկրաինայի շուրջ ճգնաժամի հետևանքով Եվրասիայի տրանսպորտային աշխարհագրության փոփոխության և ցամաքային երթուղիների համար մրցակցության աճի պայմաններում Հարավային Կովկասը վերածվում է տարածքի, որտեղ որոշվում է եվրասիական կապակցվածության ապագա ճարտարապետությունը։ 21-րդ դարում պետությունների ռազմավարական նշանակության հիմնական չափանիշը դառնում է ոչ թե դրանց չափը, այլ՝ հաղորդակցություններին, լոգիստիկ հանգույցներին և տարանցիկ մայրուղիներին կայուն հասանելիություն ապահովելու կարողությունը։ Հենց այս հարթությունում տարածաշրջանը դառնում է Թուրքիայի, Ռուսաստանի, Իրանի, Չինաստանի, ԵՄ և ԱՄՆ-ի շահերի հատման գոտի, որտեղ ուժային քաղաքականությանը զուգահեռ վճռորոշ դեր են սկսում խաղալ ենթակառուցվածքային լուծումները։
2020 թվականից հետո Թուրքիայի արևելյան ընդլայնումը և թյուրքական աշխարհի ստեղծման հայեցակարգը երկարաժամկետ տեսական նախագծերի ոլորտից անցան գործնական հարթություն։ Այսպես կոչված «Զանգեզուրի միջանցքի» գաղափարի վերակենդանացումը Անկարայում և Բաքվում դիտարկվում է ոչ միայն որպես Հայաստանը մասնատելու բացառիկ հնարավորություն, այլև՝ որպես Կասպյան տարածաշրջան և այնուհետև Կենտրոնական Ասիա ու Չինաստան անմիջական ելք ապահովելու գործիք։ Սակայն նման միջանցքներն ուժի կամ սպառնալիքի միջոցով ձևավորելը՝ առանց պետությունների ինքնիշխանության և տարածաշրջանային հավասարակշռության լիարժեք հաշվառման, անխուսափելիորեն ծնում է անկայունություն։ Պատմական փորձը՝ միջպատերազմյան Եվրոպայից մինչև ժամանակակից հակամարտություններ, ցույց է տալիս, որ «մեխանիկորեն ներդրված» տարանցիկ լուծումները հաճախ դառնում են երկարաժամկետ ճգնաժամերի աղբյուր։
Այս համատեքստում Իրանը և Ռուսաստանը Հայաստանի միջոցով միացնող տարածքը ներկայանում է որպես սակավաթիվ բնական և պոտենցիալ կայուն ցամաքային երթուղիներից մեկը, որը կարող է գործել՝ անկախ քաղաքական կոնյունկտուրայից, պատժամիջոցների ռեժիմներից և ծովային սահմանափակումներից։ Այստեղ Հայաստանը դադարում է լինել տարածաշրջանային կոնֆիգուրացիայի ծայրամասային տարր և սկսում է դիտվել որպես մայրցմաքային եվրասիական կապի առանցքային օղակ։

👹Сложилась очень любопытная конфигурация .
И власти Армении и власти азербайджана объединяет на сегодняшний день оголтелая русофбоия , правда под разными соусами.
Армения, вернее нынешняя армянская власть идет в сторону “молдоватизации” , то есть формирования некой мини антиРоссии в надежде сохранить власть в стране на выборах 2026 года.
А вот азербайджанская власть в лице алиева идёт в сторону формирования антиРоссии но уже под знамёнами “тюркского ” братства , недаром в азербайджане уровень русофобии зашкаливает все немыслимые уровни.
И да , стоит послушать доморощенных азербайджанских “профессоров”-шарлатанов от истории , так оказывается , что и российских Дербент азербайджанский , и Кремль построили азербайджанские зодчие и вообще русские оккупанты и так далее…

Армянская «снегурочка »на северном проспекте .
Ереван , 2025 .

«Ադրբեջանի կողմից շրջանառության մեջ է դրվել «Արևմտյան Ադրբեջան» կոչվող ֆեյք թեզը, որը որևէ պատմական կամ իրավական հիմք չունի։ Այսօր նրանք փորձում են Ղարաբաղյան հակամարտությունը համեմատել այդ կեղծ թեզի հետ, ինչը ոչ միայն անհասկանալի է, այլև իր մեջ լուրջ վտանգներ է պարունակում։ Պետք է հստակ արձանագրել, որ խոսքը միմյանց հետ որևէ կապ չունեցող թեմաների մասին է։ Այո՛, Սովետական Ադրբեջանում տարբեր ժամանակահատվածներում ապրել է ավելի քան 360 հազար հայ, ինչպես նաև Սովետական Հայաստանում ապրել են ադրբեջանցիներ։ Սակայն այս փաստերը որևէ կերպ չեն կարող հիմք ծառայել նման վտանգավոր ու մանիպուլյատիվ թեզեր առաջ քաշելու համար»։

«Աբովյան Time» պոդկաստի հեղինակ Արման Աբովյանի զրուցակիցը Արցախի ԱԺ նախագահ Աշոտ Դանիելյանն է։

«Կարևոր է հասկանալ, թե ինչ պայմաններում և ինչ հետևանքով ադրբեջանցիները դուրս եկան Հայաստանից, իսկ հայերը՝ Ադրբեջանից։ Այս գործընթացները արհեստականորեն իրար կապելը կամ նույն հարթության վրա դնելը անընդունելի է։ Եթե սա է մեր արտաքին քաղաքականությունը և արտաքին քաղաքականության արդյունքում ստանում ենք նման իրավիճակ, ապա դա լուրջ խնդիր է։ Այս մոտեցմամբ պետք է սպասել Ադրբեջանի կողմից ավելի մեծ և ավելի վտանգավոր հարվածների։ Այդ կեղծ ու վտանգավոր թեզերը պետք է ամբողջությամբ դուրս մղվեն հայկական իրականությունից»։

🎦զրույցն ամբողջությամբ
♥️@RadioSputnikArm | 🔴🔴 106.0FM

🤡Они что с ума сошли? А если эрдоган рассердится ? А если алиев опять нахамит Армении?
А если разномастные турки и недотурки рассердятся и начнут опять войну ?
Как же это возможно, что бы гражданина турции армянские пограничники задержали за провоз каких то 160 килограммов героина?
Точно это русские подкинули несчастному турку героин, это все КГБ. ФСБ , ГРУ, НКВД , ДОСААФ, МГУ , МГИМО и вообще …
Какие все таки не благодарные эти власти, турки для них делают все , а они какие жалкие 160 кг героина не пропускают.
Как не стыдно черт подери.

Уиткофф с Кушнером зря мотаются через океан: что не так с «мирным планом», согласованном в Европе
Если прогресс, о котором заявляет и спецпредставитель Трампа и сам президент США, в гарантиях безопасности для Украины, то у меня для американских парламентеров плохие новости. Лидеры Евросоюза (хотя кто их таковыми назначил — большинство стран ЕС отмалчивается) согласовали «аналог 5 статьи». И вот что с ним не так.
Во-первых, численность украинской армии в мирное время на уровне 800 тысяч человек.
На что ее содержать, оставляем за скобками. Но этот пункт прямо противоречит целям и задачам СВО. Она из них — демилитаризация.
Во-вторых, для восстановления ВСУ и обеспечения безопасности на суше и на море предлагается задействовать так называемые многонациональные силы Украины — их планируется сформировать в рамках “коалиции желающих”.
Если читать между строк, то это размещение на Украине натовских контингентов. Против чего мы выступаем максимально категорически. Это ж то же НАТО, только в профиль.
В-третьих, ЕС предлагает создать механизм мониторинга и верификации под координацией США с участием международного сообщества. В случае возобновления боевых действий Украине обещают поддержку.
То есть, санкции за возобновление боев Украиной даже не рассматриваются. Она в любом случае получит поддержку. Ну, тогда это не долгосрочный мир, а перемирие для восстановления сил. Нам оно НАТО?
В-четвертых, инвестиции «в будущее процветание Украины» подразумевают компенсацию ущерба со стороны России за счет замороженных активов.
Вот это вообще не должно быть предметом торга. Это наши суверенные активы, с какой стати кто-то решает, как Россия должна распоряжаться своими средствами.
В сухом остатке: европейцы протащили заведомо непроходной вариант гарантий безопасности, торпедировав челночную дипломатию США. А Россия устами замглавы МИД Рябкова четко описала рамки невозможного: от Донбасса, Запорожья и Херсонщины мы не откажемся.
Зеленский напротив категорично высказывается о территориальном вопросе. Но пытается задобрить Трампа готовностью провести выборы. Если будет прекращение огня. В течение 60-90 дней.
И стоило ради этого летать через океан? Может, пора уже исключить евроястребов из переговорного процесса и поставить Зеленского перед выбором: либо мир и почетная пенсия в Майами, либо новые «пленки Миндича», которые его похоронят.
Моя колонка
Коц в VK | MAX | Дзен
@sashakots

ЕС вмешивается, чтобы Россия не вмешалась во внутренние дела Армении?

На днях верховный представитель ЕС по иностранным делам и политике безопасности Кая Каллас публично заявила, что Армения обратилась к Евросоюзу за помощью в предотвращении «внешнего вмешательства» в преддверии парламентских выборов 2026 года, и что формат поддержки обсуждается по аналогии с тем, что ЕС делал для Молдовы.
Содержательно это означает не просто «обмен опытом», а встраивание внешнего игрока в чувствительный предвыборный контур: через экспертные миссии, грантовые программы, тренинги, консультации по «устойчивости», медиаграмотности и «информационной безопасности». Формально всё это подается как защита от гибридных угроз и дезинформации.
И вот здесь начинается главный политический конфликт смыслов. Когда власть заранее маркирует риск как «российское гибридное вмешательство», а затем получает под это внешнее финансирование и инструментарий, возникает неизбежный вопрос: где заканчивается «защита демократии» и начинается вмешательство во внутренние дела Армении? Потому что, как ни назови, внешний донор и внешняя политическая структура объективно получают влияние на правила игры, на инфраструктуру предвыборной среды и на то, какие нарративы будут считаться «легитимными», а какие — «угрозой».
Вторая проблема — опасная подмена понятий внутри страны. Если государство и его партнёры начинают мыслить логикой «гибридной угрозы», то очень быстро возникает удобная рамка: кто критикует курс власти — тот “ретранслирует пропаганду”, “агент”, “шпион”. В таком режиме борьба с дезинформацией легко превращается в борьбу с инакомыслием: давление на медиа, “чёрные списки”, уголовные и административные дела, стигматизация оппозиции и гражданских активистов — всё это может оправдываться одной фразой: «мы защищаемся от вмешательства». (И в итоге «вмешательство» лишь меняет адрес — вместо Москвы появляется Брюссель.)
Третья проблема — асимметрия доверия. Часть общества искренне считает угрозы реальными и хочет защиты. Другая часть видит в этом технологию: заранее объявить неудобных критиков «пятой колонной», а затем под международным брендом «democracy support» закрепить информационное и организационное преимущество власти. И в обоих случаях общество раскалывается ещё сильнее, потому что спор идёт не о фактах, а о том, кто получает право назначать «истину» и «угрозу».

Произвольное или преднамеренное пропускание имен архиепископа и епископа священником противоречит не только установленному веками в Вселенской Церкви литургическому правилу, но и искажает полное восприятие тайны Святой Литургии.
Заявление Майр Атор .

❗️Մինչև նրանք շարունակում են վատաբանել, «Մեր ձևով»-ը շարունակում է ուժեղանալ ու թափ հավաքել

«Մեր ձևով» շարժում

@News_5TV