Category: Melik Adamyan 2

Текущие события и заявления Никола Пашиняна вновь подчеркивают его неспособность справляться с ключевыми внешнеполитическими вызовами, стоящими перед Арменией.
Особенно тревожным является его стремление балансировать между различными крупными геополитическими силами, такими как Россия и США, что приводит к непродуманным стратегическим просчётам. В условиях постоянных угроз со стороны Азербайджана и Турции, такая непоследовательная внешняя политика только усугубляет уязвимость Армении.
Ключевая проблема Пашиняна заключается в том, что его личные политические амбиции зачастую берут верх над национальными интересами. Стремясь сохранить свою власть любой ценой, он выбирает стратегию угодничества сразу нескольким сторонам, что ведет к ослаблению позиций Армении на международной арене. Такая политика приводит к ухудшению ситуации внутри страны и создаёт серьёзные риски как на дипломатическом, так и на военном уровне.
Одним из примеров этого является недавнее заявление президента Азербайджана Ильхама Алиева, который открыто говорит о необходимости для Армении изменить свою конституцию. Алиев фактически требует, чтобы Армения пересмотрела свои внутренние процессы в соответствии с новыми реалиями, продиктованными Азербайджаном. Он не только требует изменений на уровне внешней политики, но и хочет видеть конституционные реформы, которые бы соответствовали интересам его страны. Это ставит под сомнение суверенитет Армении и её способность самостоятельно принимать решения. Алиев чётко даёт понять, что его страна диктует условия, а Армения должна следовать этим требованиям, что ставит под угрозу её независимость.
Эти требования показывают, что мирная повестка, о которой говорит Пашинян, на самом деле не более чем иллюзия. Его попытки продемонстрировать народу, что мир возможен через уступки, лишь ослабляют позиции Армении. Пашинян, стремясь сохранить свою власть, не может чётко противостоять давлению извне и принимать твёрдые решения в интересах страны. Более того, такие уступки могут создать опасный прецедент, когда внешние силы будут всё больше вмешиваться во внутренние дела Армении.
Пашинян не смог выработать чёткую и долгосрочную стратегию, которая бы обеспечила безопасность страны в условиях текущих внешнеполитических вызовов. В результате, его пребывание у власти только усиливает кризис и создаёт новые угрозы для суверенитета Армении. Очевидно, что единственный способ изменить сложившуюся ситуацию и вернуть страну на путь стабильности — это смена руководства.
Уход Пашиняна откроет путь для формирования нового, более ответственного и последовательного внешнеполитического курса, который будет сосредоточен на защите национальных интересов Армении. Новое руководство должно провести серьёзный пересмотр текущей стратегии и наладить надёжные связи с теми странами, которые могут реально способствовать защите суверенитета и безопасности Армении.
Генрих Даниелян

ՀՀԿ Գործադիր մարմինը հերթական անգամ փաստում է, որ Հայաստանի գործող վարչախումբը շարունակում է կատարել գործողություններ, որոնք բերելու են մեր երկրի անվտանգային համակարգերի իսպառ փլուզմանը։
Մեկ անգամ ևս վերահաստատելով սահմանազատման և սահմանագծման գործընթացների կարևորությունը՝ պնդում ենք, որ վերջիններս պիտի իրականացվեն միջազգային իրավունքի նորմերին համապատասխան ընթացակարգերով։
Սահմանադրական դատարանը պարտավոր է լուրջ ուշադրություն դարձնել այս և այլ կարևոր հանգամանքներին։

Հայաստանի Հանրապետական Կուսակցության Գործադիր մարմնի հայտարարությունը Հայաստանի Հանրապետության և Ադրբեջանի Հանրապետության սահմանազատման հանձնաժողովների համատեղ գործունեության կանոնակարգի վերաբերյալ
Ս.թ. սեպտեմբերի 2-ին հրապարակվեց Հայաստանի Հանրապետության և Ադրբեջանի Հանրապետության սահմանազատման հանձնաժողովների համատեղ գործունեության կանոնակարգը: Այս փաստաթուղթը հղի է Հայաստանի համար նոր զիջումներով և տարածքային կորուստներով:
Ըստ Կանոնակարգի նախաբանի՝ կողմերը համաձայնել են սահմանազատումն իրականացնել Ալմա-Աթայի 1991թ.-ի հռչակագրի հիման վրա, բայց այդ համաձայնությունը վերջնական չէ։ Փաշինյանն այդ հռչակագիրը օգտագործեց Պրահայի 2022թ. հոկտեմբերի 6-ի հայտարարությունից սկսած՝ Արցախի նկատմամբ Հայաստանի սահմանադրական բոլոր հանձնառություններից ձերբազատվելու համար: Այժմ, երբ Արցախը հայաթափված է, Ադրբեջանն արդեն իրեն թույլ է տալիս հրաժարվել Ալմա-Աթայի հռչակագրից՝ որպես Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև պետական սահմանի սահմանազատման գործընթացի հիմնարար սկզբունք: Ըստ Կանոնակարգի նախաբանի՝ «Եթե հետագայում Հայաստանի Հանրապետության և Ադրբեջանի Հանրապետության միջև խաղաղության և միջպետական հարաբերությունների հաստատման մասին համաձայնագրով նախատեսվեն այլ կարգավորումներ, ապա տվյալ հիմնարար սկզբունքը կհամապատասխանեցվի վերը նշված համաձայնագրով սահմանված սկզբունքներին»: Նման կարգավորումը չափազանց վտանգավոր է, քանի որ Ադրբեջանին հնարավորություն է տալիս խուսափելու Խորհրդային Միության փլուզման պահին առկա սահմանը որպես ելակետ ընդունելուց: Դա առավել քան հավանական է, քանի որ Ալմա-Աթայի հռչակագիրը չի պարունակում որևէ դրույթ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև գոյություն ունեցող սահմանի ճանաչման վերաբերյալ:
Եթե Հայաստանի կառավարիչները ցանկանում էին որպես սահմանազատման գործընթացի հիմք ընդունել սահմանը ԽՍՀՄ փլուզման պահին, ապա միակ պատշաճ լուծումը Կանոնակարգում կլիներ հղումը Խորհրդային Հայաստանի և Խորհրդային Ադրբեջանի կառավարությունների միջև 1988թ. հունվարի 12-ին կնքված «Հայկական ԽՍՀ և Ադրբեջանական ԽՍՀ առանձին հողօգտագործողների միջև սահմանների վերականգնման (ճշգրտման) մասին» արձանագրությանը: Այդ արձանագրությունը պարտադրում է, հողօգտագործողների միջև հողային վեճերը քննարկելիս, որպես իրավաբանական միակ ճիշտ հիմք ընդունել երկու հանրապետությունների պարիտետային հանձնաժողովների կողմից կազմված թվով 182 սխեմաները և արձանագրությունները, որոնք կազմվել էին սահմանակից բոլոր տարածքների վերաբերյալ: Հայաստանի համար ընդունելի այդ արձանագրության վրա հենվելու փոխարեն, որով 1988թ. սահմանագծման արդյունքում Հայաստանը հետ է բերել շուրջ 12 360 հա տարածք, Հայաստանի կառավարիչները, ստանձնելով Ադրբեջանի փաստաբանի դերը, մտացածին փաստարկներ են հորինում 1988թ. հունվարի 12-ի արձանագրության վավերականության վերաբերյալ, այն դեպքում, երբ 1988թ.-ին ավարտվել էր ոչ միայն սահմանազատման, այլ նաև սահմանագծման ամբողջ գործընթացը, իսկ այդ գործընթացի համար միակ իրավասու մարմինները, ըստ ՀԽՍՀ և Ադրբ. ԽՍՀ 1978թ. Սահմանադրությունների, բացառապես երկու հանրապետությունների կառավարություններն էին:
Կանոնակարգի 5-րդ հոդվածը ելնում է հատվածական սահմանազատման գաղափարից, որը լրացուցիչ վտանգներ է պարունակում Հայաստանի համար: Սահմանազատման աշխատանքներն իրականացվում են ոչ թե սահմանագծի բոլոր առանձին հատվածների համար նախօրոք որոշված և համաձայնեցված հերթականությամբ, այլ «առանձին համաձայնեցված հատվածներով/հատվածամասերով»: Դա ակնհայտորեն հնարավորություն է տալու Ադրբեջանին սահմանազատման աշխատանքներն իրականացնել առաջին հերթին սահմանագծի այն հատվածներում, որոնք կարևոր են իր համար: Խոսքը, մասնավորապես, վերաբերում է այսպես կոչված անկլավների և էքսկլավների հետ կապված հարցին: Արդյունքում՝ Ադրբեջանը կարող է խուսափել այն հատվածներում սահմանազատման աշխատանքներից, որոնք գտնվում են ադրբեջանական օկուպացիայի ներքո: Իրավիճակն ավելի է բարդանում նրանով, որ, ըստ Կանոնակարգի, յուրաքանչյուր հատվածի համար կազմված սահմանագծի անցման նկարագրությունը «մինչև սահմանազատման գործընթացի ամբողջական ավարտը կհամարվի համաձայնեցված»: Այս դրույթը կարող է Ադրբեջանին հնարավորություն տալ իր համար կարևոր սահմանագծի հատվածներում իր նպատակներին հասնելուց հետո կա’մ ձգձգել ամբողջ սահմանի սահմանազատման գործընթացը, կա’մ ընդհանրապես այն ավարտին չհասցնել:

Зампред Республиканской партии Армении Армен Ашотян вышел из-под стражи: он пробыл в неволе 1 год и 5 месяцев
Ашотяна отпустили под залог $60 тыс., теперь он будет находиться под домашним арестом. Ему запрещено общаться с кем-либо, кроме самых близких родственников.
@SputnikARM