Category: Suren Surenyants

⛔ Ինքնախոստովանություն, որը բացահայտում է պետական քաղաքականության վտանգավոր ձախողումը
ԱԳ նախարար Արարատ Միրզոյանի՝ DW-ին տված վերջին հարցազրույցը, որտեղ նա նշում է, որ Ադրբեջանը փորձել է Սյունիքի տարածքով ստեղծել արտատարածքային միջանցք և նույնիսկ պահանջել ռուսական զորքերի տեղակայումը երկաթուղու ողջ երկայնքով, իրականում շատ ավելի խորքային իմաստ ունի, քան սովորական դիվանագիտական հայտարարությունը։
Այն վկայում է պետական քաղաքականության համակարգային ձախողման մասին՝ թե՛ բանակցային, թե՛ ռազմավարական մակարդակներում։
Միրզոյանի խոսքերը ցույց են տալիս, որ հայկական դիվանագիտությունը հերթական անգամ գործել է ոչ թե որպես նախաձեռնող և օրակարգ ձևավորող կողմ, այլ որպես արձագանքող ու պաշտպանվող պետություն։
Եթե 2020-ի նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարությամբ հստակ ամրագրված էր, որ տրանսպորտային հաղորդակցությունների վերահսկողությունը պետք է իրականացնեն ռուս սահմանապահները, ապա հետագայում Բաքվի նոր պահանջները՝ երրորդ երկրի զինուժի տեղակայումից մինչև իրավական կարգավիճակի փոփոխություն, պարզապես ի հայտ չէին գա, եթե Հայաստանը բանակցային սեղանին ունենար ամուր և համակարգված ռազմավարություն։
Միրզոյանի հայտարարությունը փաստացի ընդունում է, որ Հայաստանը գիտակցաբար չի կատարել նոյեմբերի 9-ի հայտարարության 9-րդ կետը։
Այս հանգամանքը կարող է դիտարկվել որպես Արցախի պետականության կործանման կարևորագույն պատճառներից մեկը։
Դա լրացնում է նաև Փաշինյանի՝ Անկախության հռչակագրի 35-ամյակի առթիվ արված ուղերձը, որտեղ նա բաց տեքստով ընդունեց, որ Արցախի կորուստը եղել է քաղաքական հաշվարկի հետևանք։
Միրզոյանի հայտարարությունը, սակայն, նաև ապագայի մասին է:
2025-ի օգոստոսի 8-ի՝ Վաշինգտոնի հռչակագրի ստորագրումից հետո ուժային հավասարակշռությունը տարածաշրջանում ավելի է խեղվել ի վնաս Հայաստան։
Սա նշանակում է, որ Բաքուն TRIPP միջանցքի շուրջ հանդես է գալու առնվազն նույնքան կոշտ, եթե ոչ ավելի կոշտ պայմաններով, քան նախկինում։
Եթե Հայաստանը չկարողանա վերականգնել սուբյեկտային դիրքերը, ապա որևէ գործիքակազմ չի ունենա այդ ճնշմանը դիմակայելու համար։
Այս ամենը հանգեցնում է մեկ անխուսափելի եզրակացության․ Հայաստանը ոչ միայն չի օգտագործել իր հնարավորությունները, այլև հետևողականորեն նահանջել է ռազմավարական հարցերում։
Եթե այս քաղաքականությունը չփոխվի և Երևանը չդառնա լիարժեք խաղացող, ապա Արցախի ողբերգությունից հետո նույն ճակատագիրը կարող է սպասել նաև Սյունիքին։
Բաժանորդագրվեք տելեգրամյան ալիքին👇
https://t.me/SurSurenyants
Բաժանորդագրվեք յութուբյան ալիքին👇
https://youtube.com/@surensurenyants?si=1eOjL5_mIRjPXH-

Այսօր, ժամը 21-ին, Yerevan Tribune-ի տաղավարում դիտեք իմ հարցազրույցը հարգելի Հռիփսիմե Ջեբեջյանին

https://medialab.am/306643/?fbclid=IwY2xjawNdQB1leHRuA2FlbQIxMQABHl_iutpp6okhlGU0vtkI1yTfj8B_nu41LQgFvJqdMTnNzSZg7fhdVuGPEU5Y_aem_hhrPUfm-473t0RjBMuVd9Q
«Մեդիալաբի» հարցերին պատասխանում է քաղաքագետ, «Դեմոկրատական այլընտրանք» կուսակցության քաղաքական խորհրդի նախագահ Սուրեն Սուրենյանցը

🇫🇷 Մակրոնը կանգնել է ճակատագրական ընտրության առաջ
Ֆրանսիայում քաղաքական ճգնաժամը ոչ միայն չի հաղթահարվել, այլև վերածվել է խորքային և վտանգավոր փակուղու։
Էմանուել Մակրոնը, հրաժարականից ընդամենը մի քանի օր անց, վարչապետի պաշտոնում կրկին նշանակել է Սեբաստիան Լեկորնյուին՝ հանձնարարելով նրան ձևավորել նոր կառավարություն։
Առաջին հայացքից այս քայլը կարող է ընկալվել որպես կայունության հաստատման փորձ, սակայն իրականում այն վկայում է քաղաքական այլընտրանքի բացակայության և լուծումների սպառվածության մասին։
«Մենք պետք է վերջ դնենք այս քաղաքական ճգնաժամին, որը նյարդայնացնում է ֆրանսիացիներին, և այս անկայունությանը, որը վնասում է Ֆրանսիայի հեղինակությանը», — գրել է Լեկորնյուն։
Սակայն հենց այս խոսքերն էլ փաստում են, որ ճգնաժամը ոչ միայն չի հանգուցալուծվել, այլև օրեցօր խորանում է։
Ընդդիմադիր «Ազգային միավորում» կուսակցությունը արդեն հայտարարել է նորանշանակ վարչապետի նկատմամբ անվստահության քվեարկության նախաձեռնության մասին, ինչը վկայում է, որ քաղաքական բախումները դեռ առջևում են։
Մակրոնի այս որոշումը ոչ թե ճգնաժամի լուծում է, այլ՝ ժամանակ շահելու փորձ։
Առանց լայն քաղաքական համաձայնության, նոր կոալիցիոն ձևաչափի կամ վաղաժամ խորհրդարանական ընտրությունների՝ Ֆրանսիան կանգնած է երկու վտանգավոր հեռանկարի առաջ․
● երկարատև impasse politique(քաղաքականփակուղի), երբ կառավարությունը կգործի առանց խորհրդարանական հենարանի և սահմանափակ լիազորություններով,
● կամ՝ վաղաժամ ընտրություններ, որոնք կարող են արմատապես վերաձևել երկրի քաղաքական քարտեզը։
Առանց համարձակ ու ռազմավարական որոշումների՝ Ֆրանսիայի հեղինակության նվազեցումն ու հասարակության բևեռացման խորացումը դառնում են անխուսափելի։
Շատերի մոտ հարց է առաջանում՝ եթե ճգնաժամը այդքան խորն է, ինչու՞ Մակրոնը պարզապես չի հրաժարվում պաշտոնից՝ ճանապարհ հարթելով արտահերթ նախագահական ընտրությունների համար։
Պատասխանը մի քանի հիմնավոր պատճառներով է բացատրվում․
1️⃣ Ֆրանսիայի նախագահը համարվում է պետական կայունության առանցք։ Նա ընտրվում է ուղղակի համաժողովրդական քվեարկությամբ, և նույնիսկ կառավարության ձախողման պարագայում հրաժարականը ոչ պարտադիր է։ Դա մնում է բացառապես անձնական որոշում։
2️⃣ Հրաժարականը կնշանակի ընդունել քաղաքական պարտությունը և հեռանալ առանց որևէ երաշխիքի։ Մակրոնի կուսակցությունն այսօր չունի հստակ ժառանգորդ, իսկ աջ պոպուլիստական ճամբարի՝ հատկապես Մարին Լը Պենի ուժեղացումը մեծացնում է ընտրություններում պարտվելու ռիսկը։
3️⃣ Ելիսեյան պալատում հույս ունեն, որ ճգնաժամը կարելի է մեղմել, եթե Լեկորնյուին հաջողվի ձևավորել թեկուզ փխրուն կառավարություն կամ եթե ընդդիմությունը չկարողանա ապահովել մեծամասնություն` անվստահության քվեարկության համար։
4️⃣ Նախագահի հրաժարականը կարող է երկիրը մղել կրկնակի ճգնաժամի՝ առաջացնելով և՛ նախագահական, և՛ խորհրդարանական ընտրությունների անհրաժեշտություն։ Նման զարգացումը ներկայիս միջազգային անկայունության պայմաններում կարող է խաթարել Ֆրանսիայի դերը Եվրոպայում և աշխարհում։
Բաժանորդագրվեք տելեգրամյան ալիքին👇
https://t.me/SurSurenyants
Բաժանորդագրվեք յութուբյան ալիքին👇
https://youtube.com/@surensurenyants?si=1eOjL5_mIRjPXH-

Կարճ հարցազրույց Armat Media-ին
https://youtu.be/7g8YAJRfvp4?si=yRnR5fWgYZHYzglg

🔹 Իրավապահ համակարգի փլուզումը վերածվել է ազգային անվտանգության սպառնալիքի
«Ամեն կրակոց, ամեն քաղաքացի ի վերջո զգում է, որ դա կրակել են իրա վրա», – Քննչական կոմիտեում ունեցած ելույթում հայտարարել է Նիկոլ Փաշինյանը՝ փորձելով հասկանալ՝ «ի՞նչն այնպես չեն անում», որ Հայաստանում հանցավորության մակարդակը շարունակ աճում է։
Պատասխանը, սակայն, պարզ է և սկսվում է հենց գործող իշխանությունից․
1️⃣ Իրավապահ մարմինները այլևս օրենքի պահպանման գործիք չեն։ Դրանք վերածվել են քաղաքական իշխանության սպասարկուների։ Ոստիկանությունն ու քննիչներն ավելի շատ զբաղված են ընդդիմադիրների դեմ քաղաքական պատվեր կատարելով, քան՝ քաղաքացիների անվտանգությամբ։ Այս պայմաններում հանցագործները զգում են անպատժելիություն և գործում առավել ինքնավստահ։
2️⃣ Դիլետանտիզմն ու ոչ-մասնագիտական մոտեցումները խաթարում են համակարգը ներսից։ Քննչական և ուժային կառույցներում նշանակումները կատարվում են ոչ թե փորձառության ու գիտելիքի, այլ՝ քաղաքական լոյալության հիմքով։ Արդյունքում համակարգը գործում է ոչ արդյունավետ:
3️⃣ Օրենքի հանդեպ հարգանքը խաթարվում է հենց վերևից։ Երբ իշխանությունն ինքը խախտում է Սահմանադրությունը կամ շրջանցում օրենքները, հասարակությունը սկսում է դա ընկալել որպես նորմ։ Եթե պետության վերնախավում անպատժելիությունն ընդունված է, ապա փողոցում հանցավորությունն այլևս չի ընկալվում որպես բացառություն։
4️⃣ Սոցիալական ճգնաժամը հող է ստեղծում քրեական մթնոլորտի աճի համար։ Աշխատանքի պակասը, աղքատությունը, անարդար բաշխվածությունը և անհուսությունը մարդկանց մղում են հանցավոր վարքի՝ այն համարելով որպես գոյատևման միջոց։
Այսօր Հայաստանը կանգնած է վտանգավոր շեմի առաջ․ իրավապահ համակարգի մասնատումն ու փլուզումը այլևս պարզապես կառավարման ձախողում չեն․ դրանք վերածվել են ազգային անվտանգության ուղիղ սպառնալիքի։
Երբ պետությունը չի կարողանում պաշտպանել իր քաղաքացիների կյանքը, հասարակական անվտանգությունը և օրինականությունը, վտանգվում է ոչ միայն հասարակական կարգը, այլև պետության ինքնիշխանությունն ու կենսունակությունը։
Փաշինյանի հարցին՝ «ի՞նչն այնպես չեն անում», պատասխանը պարզ ու անխուսափելի է․ պետությունը չի կատարում իր ամենաառանցքային պարտականությունը՝ պաշտպանել իր քաղաքացիներին և վերականգնել օրենքի գերակայությունը։
Բաժանորդագրվեք տելեգրամյան ալիքին👇
https://t.me/SurSurenyants
Բաժանորդագրվեք յութուբյան ալիքին👇
https://youtube.com/@surensurenyants?si=1eOjL5_mIRjPXH-

🇦🇲🇦🇿Ալիևը փաստ է ստեղծում, Փաշինյանը շարունակում է պատրանքներ վաճառել
Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը Գաբալայում կայացած Թյուրքալեզու պետությունների գագաթնաժողովում հայտարարել է, որ «Զանգեզուրի միջանցքի բացումը Վաշինգտոնյան գագաթնաժողովի կարևորագույն արդյունքներից մեկն էր»։
Գագաթնաժողովից հետո ընդունված Գաբալայի հռչակագրում նույնպես ամրագրված է նույն ձևակերպումը՝ որպես տարածաշրջանային համագործակցության առանցքային բաղադրիչ։
Մինչ Բաքուն փաստացի հայտարարում է, որ միջանցքի գաղափարը իրագործված համաձայնություն է, Հայաստանի վարչապետի խոսնակը փորձում է համոզել հանրությանը, թե Ալիևի խոսքերը «չեն վերաբերում ՀՀ տարածքին»։
Այս արձագանքը ոչ թե հստակ քաղաքական դիրքորոշում է, այլ փորձ՝ պատրանք ստեղծել, թե ամեն ինչ կարելի է բացատրել «յուրովի»։
Սա déjà vu է։
Նույն սխալը տեսել ենք 2020-ին, երբ Փաշինյանը փորձում էր հավատացնել, թե նոյեմբերի 9-ի հայտարարության 9-րդ կետը չի նշանակում ռուսական վերահսկողություն։
Այդ ինքնախաբեությունն ավարտվեց Արցախի կործանմամբ։
Այսօր նույն սխեման կրկնվում է։
Փաշինյանը կրկին փորձում է սեփական մեկնաբանությամբ ներկայացնել միջազգային փաստաթուղթը՝ այս անգամ՝ Վաշինգտոնի հռչակագիրը։
Սակայն պատմությունը չի ներում նման «քմահաճություն»:
Այն, ինչ ներկայումս ներկայացվում է որպես «տրանսպորտային նախագիծ» կամ «խաղաղության ուղի», վաղը կարող է դառնալ Հայաստանի ինքնիշխանության հերթական խաթարում։
Այս իրավիճակում իշխանության լռությունը կամ պատրանքային մեկնաբանությունները այլևս չեն կարող համարվել դիվանագիտական զսպվածություն․ դա քաղաքական անպատասխանատվություն է, որը հարվածում է պետության ինքնիշխան հիմքերին։
Բաժանորդագրվեք տելեգրամյան ալիքին👇
https://t.me/SurSurenyants
Բաժանորդագրվեք յութուբյան ալիքին👇
https://youtube.com/@surensurenyants?si=1eOjL5_mIRjPXH-

Բանավեճ՝ Հանրայինի եթերում
https://www.youtube.com/live/RXkEtkVu_hU?si=gOByISbE_XARp7VP

Հարցազրույց Euromedia24-ին
https://youtu.be/pxNeVWKT2BE?si=kTzjrEQ2y9XbZNGD