Ռուբեն Վարդանյանի մասին ադրբեջանցիների կողմից նկարահանած ֆիլմն եմ դիտում, հայի անուն-ազգանունով 2 անձնավորություն՝ Տիգրան Խզմալյան և Սամվել Բաբայան, գերության մեջ գտնվող մարդու մասին տալիս են այնպիսի գնահատականներ, որոնք գոնե ինձ համար ընկալելի չեն։
Տիգրան Խզմալյանը Վարդանյանին ներկայացնում է «Պուտինի տրոյական ձի», իսկ Սամվել Բաբայանը ասում է, որ «տո Վարդանյանից ի՞նչ լիդեր, նա ո՞վ ա ընդհանրապես»։
Մի կողմ եմ դնում, որ ադրբեջանցիների կողմից քո հայրենակցի դեմ նկարահանված ֆիլմում սիրով դեր ես վերցնում ու խոսում քո իսկ հայրենակցի դեմ, նաև խախտվում է մի պարզ տղամարդկային սկզբունք․ բանտում գտնվող մարդու մասին չեն խոսում, տվյալ պարագայում իրավիճակը ավելի ծանր է, որովհետև մարդը, ում մասին խոսում ես, գտնվում է քո թշնամու բանտում, նաև չունի քեզ պատասխանելու հնարավորություն։
Տիգրան Խզմալյանը Վարդանյանին ներկայացնում է «Պուտինի տրոյական ձի», իսկ Սամվել Բաբայանը ասում է, որ «տո Վարդանյանից ի՞նչ լիդեր, նա ո՞վ ա ընդհանրապես»։
Մի կողմ եմ դնում, որ ադրբեջանցիների կողմից քո հայրենակցի դեմ նկարահանված ֆիլմում սիրով դեր ես վերցնում ու խոսում քո իսկ հայրենակցի դեմ, նաև խախտվում է մի պարզ տղամարդկային սկզբունք․ բանտում գտնվող մարդու մասին չեն խոսում, տվյալ պարագայում իրավիճակը ավելի ծանր է, որովհետև մարդը, ում մասին խոսում ես, գտնվում է քո թշնամու բանտում, նաև չունի քեզ պատասխանելու հնարավորություն։