Blog

❗️Азербайджан готовят к войне с Россией. Москва Баку продолжает эскалировать, ухудшая отношения с Москвой, а население республики готовят через СМИ к конфликту как с Россией, так и с Ираном.
🔴Минобразования Азербайджана уже подтвердило свои намерения ликвидировать русскоязычные школы, так как этот план якобы направлен на усиление роли местного национального языка в целях  спасения новых поколений от «тлетворного влияния». Резко тормозится и экономическое сотрудничество, о чём заявил парламентарий Расим Мусабеков, указав на приостановку подписания соглашений по крупным бизнес-проектам.
🔴Но это только верхушка айсберга, так как внутри республики уже который месяц раскручивается антироссийская кампания, представляющая Москву в качестве главного исторического врага. Более того, в игру вступили различные пантюркисты, которые требуют ни много ни мало разместить на территории Азербайджана ядерное оружие, естественно,в целях сдерживания России.
🔴Так, об этом на турецком телевидении Media Turk TV заявил «политолог» Сулхаддин Акбар, который фактически раскрыл планы расширения формата военного сотрудничества с Турцией вплоть до создания оборонного союза. Он подтвердил сведения о намерениях создания турецкой военной базы на территории республики, но самое главное он призвал НАТО поделиться своими ядерными запасами для защиты «тюркского мира».
🗣«Нужно обсудить вопросы архитектуры общей безопасности ОТГ, включая участие Пакистана и возможность размещения ядерного оружия на территории тюркских стран в рамках ядерной программы НАТО», – предложил Акбар.
🔴В качестве начального этапа встраивания тюркских государств в систему НАТО в роли прокси им выдвинута идея создания первой «миротворческой» бригады Организации тюркских государств (ОТГ), которая становится военно-политическим блоком. И эта риторика очень напоминает фразеологию Зеленского перед началом СВО о необходимости оснащения Украины ядерным оружием.
🔴А это явный показатель подготовки Азербайджана в качестве новой «Анти-России» взамен сдувающийся «незалежной». Например, не случайно сотрудники НАТО провели очередной тренинг в ведущем военном вузе МО РА по ведению тактических боёв с учётом опыта ВСУ. Это также подтверждает и факт вступления Турции в коалицию для поставок и производства дронов для Украины.
🔴Собственно, теперь и все предприятия ВПК стран ОТГ, работающие по выпуску турецкого вооружения и боеприпасов, также будут задействованы в этом процессе поставок продукции на Украину. Это еще раз воочию показывает на чей стороне находится Эрдоган и турецкая неоосманистская верхушка, которые сейчас управляют Алиевым. Баку по сценарию должен выступить новым тараном, только уже с юга.
🔴В этом же ключе можно рассматривать и встречу глав стран ОТГ, которые собрались 4 июля в отбитой азербайджанцами у карабахских армян Ханкенди в рамках XVII саммита Организации экономического сотрудничества (ОЭС).
🔴По сути лидеры «тюркского мира» в кулуарах сверяли часы и обсуждали свою дальнейшую стратегию поведения в отношении России.
🔴Ведь очевидно, что все законы о зачистке информационного поля от российских СМИ, увеличении роли национальных языков принимались одновременно и по примеру нормативных актов Азербайджана. Так и сейчас наверняка проговаривались шаги по оказанию солидарной помощи Баку. Не исключено, что прорабатываются идеи выхода тюркских республик из ОДКБ.
🔴И в качестве провокации готовится окончательный захват Зангезурского коридора в рамках готовящегося на конец июля подписания «мирного договора» с Ереваном, в результате которого Армения превратится в турецкий протекторат и потребует вывода российской военной базы из Гюмри и окончательно покинет ОДКБ.
🔴Это полностью меняет всю геостратегическую карту не только в Закавказье, но и в Центральной Азии, что вызывает озабоченность не только у Москвы и Пекина, но и у всех противников Анкары. Поэтому недавний телефонный разговор Путина и Макрона имеет свой резон, так как обе стороны начинают беспокоится усилением Турции и амбициями Азербайджана по читать дальше…


Հանրային տրամադրությունների ռադիկալիզացիա
 
 
Ամենամեծ վտանգը, որից պետք է վախենալ, հանրային տրամադրությունների սրընթաց ռադիկալիզացիան է։ Անկախ Հայաստանի բոլոր ժամանակներում այս կամ այն ուժգնությամբ եղել են սրացման փուլեր, ու դա միշտ ավարտվել է ողբերգությամբ։ Բայց սա աննախադեպ մթնոլորտ է։ Բոլոր մտածող մարդկանց համար՝ իշխանության մեջ, թե իշխանությունից դուրս, «քաղաքականությամբ չզբաղվողների», մշտական դիտորդների և հանրային ակտիվի, սա պետք է տագնապ լինի։ Ոչ մի լավ բան չկա դրա մեջ։ Ոչ մի առողջ բան չկա։ Վախեցեք դրանից։
 
Սպառնալը, բռնելը, ԱԱԾ պադվալներ լցնելը, «մորթել-գյուլլելը», կալանքները, ոչնչացնելը, սատկացնելը դարձել են մեր կենցաղը, մեր առօյա ձևակերպումները։
 
Իհարկե, իշխանական լծակներով հնարավոր է մարդկանց լռեցնել, կյանքը թունավորել, բայց դա միայն ուժեղացնելու է արմատական տրամադրությունները։ Իհարկե, հնարավոր է թշնամանք ու ատելություն քարոզել, բայց դա միայն սրելու է մթնոլորտը, իհարկե, բոլոր կողմերից այլ բաներ կարելի է անել և ասել, բայց դա է´լ ավելի այլանդակ է դարձնելու մթնոլորտը։ Բոլոր այն ձևակերպումները, որոնք կան իրավապահների ձայնագրություններում, կան հարյուր-հազարավոր մարդկանց խոսակցական լեզվում։ Սա աննորմալություն է, այս վիճակը պետք է փոխվի, բայց սա իրավապահների խնդիրը չէ։ Սա քաղաքական-հանրային էլիտաների խնդիրն է, և իհարկե, իշխանությանը, որինն են ամենամեծ լծակները։ Բայց իշխանությունն անում է լրիվ հակառակը։
 
Տավուշից՝ Տաշիր. տրամադրությունների ռադիկալիզացիա
 
Մեկ տարի առաջ այս օրերին Տավուշն էր հանրային տրամադրությունների էպիկենտրոնում, այսօր՝ պայմանական ասած Տաշիրը։ Սա նշանակում է, որ ամբողջ երկրի մասշտաբով խոշոր սխալ կա։
Մեր երկրում կան հանրային տրամադրությունների արմատականացման օբյեկտիվ, 100 տոկոսանոց գործոններ՝ 5000զոհ, շատ ավելի մեծ թվով վիրավորներ, Արցախի կորուստ, անտուն մնացած 150 հազար արցախցիներ, Արցախում մնացած տասնյակ հազարավոր հարազատ շիրիմներ, տարածքային կորուստներ, և իհարկե՝ թշնամու անվերջ սպառնալիքներ։ Մենք 7 տարի է՝ ամեն օր ապրում ենք թշնամու՝ մեզ ոչնչացնելու սպառնալիքի տակ։ Սա արդեն հերիք է ցանկացած երկրում աննորմալ արմատական տրամադրություններ ստեղծելու համար։ Իսկ եթե սրան գումարվում է իշխանության ագրեսիան՝ աջուձախ չդադարող վիրավորանքներ, աջուձախ կալանքներ, քրեական գործեր, չնորմավորված լեքսիկոն, ապա մթնոլորտը դառնում է պայթյունավտանգ, որից որևէ մեկը չի շահելու, բայց բոլորով աղետի առաջ ենք կանգնելու։
 
Ժամանակի հերոսը
 
Այս աննորմալ, ագրեսիվ իրականությունը պետք է փոխվի։ Կա երկու ճանապարհ՝ ներքին և արտաքին։ Եթե ներքին ռեսուրսների հաշվին մենք դա չանենք, ապա դա անելու է թշնամին, որից հետո այլևս Հայաստանում շատ բան անիմաստ է լինելու։
Մոլեգնող այլանդակությունը կանգնեցնելու միակ ճանապարհը լայն հանրային երկխոսությունն է և ծրագրային մտածողությունը։ Հերոսությունը հիմա դա է։ Հակառակ դեպքում համընդհանուր աղետից չենք խուսափելու։ Գտնենք մեր մեջ ուժ և խոհեմություն՝ հասարակական երկխոսության։
 
Ո՞վ կարող է ներքին հանրային երկխոսության միջնորդ լինել, և հանրային ռադիկալիզացիայի մեղման դրոշակակիրը։ Պատմական փորձը ցույց է տալիս, որ դա կարող է լինել.
1.     եկեղեցին
2.     հեղինակավոր անհատները (անհատների խումբը), նույն՝ Սամվել Կարապետյանի նման դեմքերը։
3.     արտաքին բարեկամ/միջնորդները
 
Երրորդ կետը մենք չունենք. մենք հասել ենք նրան, որ չունենք դաշնակից, և կամ մենք չենք ներկայացնում արդեն այն հետաքրքրությունը, որ մեզ համար լուրջ ջանք թափեն։
Սամվել Կարապետյանին բանտարկում ենք, և իշխանությունը էսէսական քարոզարշավ է սկսում նրա դեմ։ Որ ի՞նչ։ Որ հետո մարդ չլինի՞ հասարակության հետ խոսի։
Եկեղեցու դեմ իշխանական նեղ խումբը շարունակում է իր ագրեսիան։ Սա բերեց նրան, որ եկեղեցին և ժողովուրդը երբեք այսքան միակամ ու սերտ չեն եղել, քան հիմա։ Բայց, մյուս կողմից, այդ ագրեսիան թուլացնում է եկեղեցու հնարավորությունները՝ ներքին հաշտեցման, ներքին երկխոսության մոդերատորը լինելու։
Բա այդ դեպքում ո՞նց ենք պատկերացնում շարունակությունը։
 
Վահե Հովհաննիսյան
Այլընտրանքային նախագծեր խումբ


Հանրային տրամադրությունների ռադիկալիզացիա
 
 
Ամենամեծ վտանգը, որից պետք է վախենալ, հանրային տրամադրությունների սրընթաց ռադիկալիզացիան է։ Անկախ Հայաստանի բոլոր ժամանակներում այս կամ այն ուժգնությամբ եղել են սրացման փուլեր, ու դա միշտ ավարտվել է ողբերգությամբ։ Բայց սա աննախադեպ մթնոլորտ է։ Բոլոր մտածող մարդկանց համար՝ իշխանության մեջ, թե իշխանությունից դուրս, «քաղաքականությամբ չզբաղվողների», մշտական դիտորդների և հանրային ակտիվի, սա պետք է տագնապ լինի։ Ոչ մի լավ բան չկա դրա մեջ։ Ոչ մի առողջ բան չկա։ Վախեցեք դրանից։
 
Սպառնալը, բռնելը, ԱԱԾ պադվալներ լցնելը, «մորթել-գյուլլելը», կալանքները, ոչնչացնելը, սատկացնելը դարձել են մեր կենցաղը, մեր առօյա ձևակերպումները։
 
Իհարկե, իշխանական լծակներով հնարավոր է մարդկանց լռեցնել, կյանքը թունավորել, բայց դա միայն ուժեղացնելու է արմատական տրամադրությունները։ Իհարկե, հնարավոր է թշնամանք ու ատելություն քարոզել, բայց դա միայն սրելու է մթնոլորտը, իհարկե, բոլոր կողմերից այլ բաներ կարելի է անել և ասել, բայց դա է´լ ավելի այլանդակ է դարձնելու մթնոլորտը։ Բոլոր այն ձևակերպումները, որոնք կան իրավապահների ձայնագրություններում, կան հարյուր-հազարավոր մարդկանց խոսակցական լեզվում։ Սա աննորմալություն է, այս վիճակը պետք է փոխվի, բայց սա իրավապահների խնդիրը չէ։ Սա քաղաքական-հանրային էլիտաների խնդիրն է, և իհարկե, իշխանությանը, որինն են ամենամեծ լծակները։ Բայց իշխանությունն անում է լրիվ հակառակը։
 
Տավուշից՝ Տաշիր. տրամադրությունների ռադիկալիզացիա
 
Մեկ տարի առաջ այս օրերին Տավուշն էր հանրային տրամադրությունների էպիկենտրոնում, այսօր՝ պայմանական ասած Տաշիրը։ Սա նշանակում է, որ ամբողջ երկրի մասշտաբով խոշոր սխալ կա։
Մեր երկրում կան հանրային տրամադրությունների արմատականացման օբյեկտիվ, 100 տոկոսանոց գործոններ՝ 5000զոհ, շատ ավելի մեծ թվով վիրավորներ, Արցախի կորուստ, անտուն մնացած 150 հազար արցախցիներ, Արցախում մնացած տասնյակ հազարավոր հարազատ շիրիմներ, տարածքային կորուստներ, և իհարկե՝ թշնամու անվերջ սպառնալիքներ։ Մենք 7 տարի է՝ ամեն օր ապրում ենք թշնամու՝ մեզ ոչնչացնելու սպառնալիքի տակ։ Սա արդեն հերիք է ցանկացած երկրում աննորմալ արմատական տրամադրություններ ստեղծելու համար։ Իսկ եթե սրան գումարվում է իշխանության ագրեսիան՝ աջուձախ չդադարող վիրավորանքներ, աջուձախ կալանքներ, քրեական գործեր, չնորմավորված լեքսիկոն, ապա մթնոլորտը դառնում է պայթյունավտանգ, որից որևէ մեկը չի շահելու, բայց բոլորով աղետի առաջ ենք կանգնելու։
 
Ժամանակի հերոսը
 
Այս աննորմալ, ագրեսիվ իրականությունը պետք է փոխվի։ Կա երկու ճանապարհ՝ ներքին և արտաքին։ Եթե ներքին ռեսուրսների հաշվին մենք դա չանենք, ապա դա անելու է թշնամին, որից հետո այլևս Հայաստանում շատ բան անիմաստ է լինելու։
Մոլեգնող այլանդակությունը կանգնեցնելու միակ ճանապարհը լայն հանրային երկխոսությունն է և ծրագրային մտածողությունը։ Հերոսությունը հիմա դա է։ Հակառակ դեպքում համընդհանուր աղետից չենք խուսափելու։ Գտնենք մեր մեջ ուժ և խոհեմություն՝ հասարակական երկխոսության։
 
Ո՞վ կարող է ներքին հանրային երկխոսության միջնորդ լինել, և հանրային ռադիկալիզացիայի մեղման դրոշակակիրը։ Պատմական փորձը ցույց է տալիս, որ դա կարող է լինել.
1.     եկեղեցին
2.     հեղինակավոր անհատները (անհատների խումբը), նույն՝ Սամվել Կարապետյանի նման դեմքերը։
3.     արտաքին բարեկամ/միջնորդները
 
Երրորդ կետը մենք չունենք. մենք հասել ենք նրան, որ չունենք դաշնակից, և կամ մենք չենք ներկայացնում արդեն այն հետաքրքրությունը, որ մեզ համար լուրջ ջանք թափեն։
Սամվել Կարապետյանին բանտարկում ենք, և իշխանությունը էսէսական քարոզարշավ է սկսում նրա դեմ։ Որ ի՞նչ։ Որ հետո մարդ չլինի՞ հասարակության հետ խոսի։
Եկեղեցու դեմ իշխանական նեղ խումբը շարունակում է իր ագրեսիան։ Սա բերեց նրան, որ եկեղեցին և ժողովուրդը երբեք այսքան միակամ ու սերտ չեն եղել, քան հիմա։ Բայց, մյուս կողմից, այդ ագրեսիան թուլացնում է եկեղեցու հնարավորությունները՝ ներքին հաշտեցման, ներքին երկխոսության մոդերատորը լինելու։
Բա այդ դեպքում ո՞նց ենք պատկերացնում շարունակությունը։
 
Վահե Հովհաննիսյան
Այլընտրանքային նախագծեր խումբ

Ереван, сегодня ты был прекрасен!