Արտակ Սմբատյանցը Հայոց եկեղեցու այն նվիրյալ հոգևորականներից էր, որի կյանքը լի էր հասարակական ու եկեղեցական պայքարով։ 1922-ին ձեռնադրվեց եպիսկոպոս և իր գործունեությամբ աչքի ընկավ հատկապես 1914–1920-ականներին․ կազմակերպեց արևմտահայ գաղթականների խնամքն ու բնակեցումը, բացեց դպրոցներ ու հիվանդանոցներ, առաջնորդեց Շիրակի և Սյունյաց թեմերը։ Նա պայքարում էր հոգևորականների իրավունքների համար՝ դիմելով իշխանություններին, բողոքելով հալածանքների դեմ։ 1933-ին դարձավ դիվանապետ, 1935-ին՝ կաթողիկոսի լիազոր Արարատյան թեմում։ Սակայն 1937-ի ստալինյան ռեպրեսիաները չշրջանցեցին նրան․ ապրիլի 13-ին ձերբակալվեց, ամիսներ շարունակ կտտանքների ենթարկվեց և նույն տարվա օգոստոսի 31-ին գնդակահարվեց։ Արտակ Սմբատյանցի կյանքը խորհրդանշում է եկեղեցու ու ժողովրդի կողքին կանգնած, բռնությանը չհնազանդվող նվիրյալի կերպարը։
Մաքուր Պատմություն📖
Մաքուր Պատմություն📖
Թողնել պատասխան