Միակ “պարտվողականը”, ով հաղթողի դիրքերից արժանապատիվ խաղաղության օրակարգ էր առաջարկում
Իրականում` մենք քաղաքական առումով, դժբախտ ժողովուրդ ենք, որովհետև Երրորդ հանրապետության չորս առաջնորդներից միայն մեկն է հասկացել Հաղթանակի քաղաքական կապիտալիզացիայի անհրաժեշտությունը` 1997-ի իր հայտնի ծրագրային հոդվածով։
Այդ հոդվածի հետեւանքով` Լեոն Տեր-Պետրոսյանը ստացավ “պարտվողականի”, “հանձնողի” պիտակ։
Հետո եկան “հաղթողները”, որոնցից առաջինը Արցախը հանձնեց բանակցային դիրքերում, երկրորդը նույնիսկ Ապրիլյան պատերազմից հետո չխոստովանեց 1998-ի “հայկական թերմիդորականության” ողբերգությունն ու սնանկությունը, երրորդը Հայաստանի ու Արցախի համար “հեղափոխական” գահավիժում ապահովեց։
“Հաղթողների” սինխրոն գործողությունների հետևանքով` նրանք բոլորը դարձել են “փրկիչներ”, միայն թե` հասկանալի չէ, ինչը ու ինչպես են փրկում։
…Ու այս ամենի համատեքստում` դարձյալ մի “պարտվողական” է մնացել, ով 25 տարի առաջ, հաղթողի դիրքերից արժանապատիվ խաղաղության օրակարգ էր առաջարկում։
Իրականում` մենք քաղաքական առումով, դժբախտ ժողովուրդ ենք, որովհետև Երրորդ հանրապետության չորս առաջնորդներից միայն մեկն է հասկացել Հաղթանակի քաղաքական կապիտալիզացիայի անհրաժեշտությունը` 1997-ի իր հայտնի ծրագրային հոդվածով։
Այդ հոդվածի հետեւանքով` Լեոն Տեր-Պետրոսյանը ստացավ “պարտվողականի”, “հանձնողի” պիտակ։
Հետո եկան “հաղթողները”, որոնցից առաջինը Արցախը հանձնեց բանակցային դիրքերում, երկրորդը նույնիսկ Ապրիլյան պատերազմից հետո չխոստովանեց 1998-ի “հայկական թերմիդորականության” ողբերգությունն ու սնանկությունը, երրորդը Հայաստանի ու Արցախի համար “հեղափոխական” գահավիժում ապահովեց։
“Հաղթողների” սինխրոն գործողությունների հետևանքով` նրանք բոլորը դարձել են “փրկիչներ”, միայն թե` հասկանալի չէ, ինչը ու ինչպես են փրկում։
…Ու այս ամենի համատեքստում` դարձյալ մի “պարտվողական” է մնացել, ով 25 տարի առաջ, հաղթողի դիրքերից արժանապատիվ խաղաղության օրակարգ էր առաջարկում։
Թողնել պատասխան