🙏Պատերազմ, որը կարող էր չլինել. ինչո՞ւ չեմ ներում Փաշինյանին
Այսօր՝ հենց այս օրը, հինգ տարի առաջ, սկսվեց 44-օրյա պատերազմը։
Այդ պատերազմը կարող էր չլինել, եթե Նիկոլ Փաշինյանը 2019-ին չմերժեր ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների առաջարկած պլանը։
Բայց ոչ միայն մերժեց․ նույն թվականին Ստեփանակերտում հնչեցրեց նաև հայտնի արտահայտությունը՝
«Արցախը Հայաստան է և վերջ»։
Այս անպատասխանատու հայտարարությամբ նա, ըստ էության, լեգիտիմացրեց Ալիևի կողմից պատերազմ սկսելու մտադրությունը։
Ես Նիկոլ Փաշինյանին չեմ ներում, որովհետև նա ուներ հնարավորություն կանխելու պատերազմը, բայց չկատարեց այդ պատմական առաքելությունը։
Եվ ինքն էլ վերջապես խոստովանեց դա․ այս տարվա օգոստոսի 23-ին, Անկախության հռչակագրի 35-ամյակի առթիվ հնչեցրած ուղերձում, Փաշինյանը նշել է.
«Ի վերջո, ինչո՞ւ մինչեւ 2020 թվականի սեպտեմբերը … մենք չգնացինք զիջումների, ինչը 44-օրյա պատերազմից խուսափելու միակ տեսական հնարավորությունն էր։ Դրա առանցքային պատճառն այն էր, որ այդ զիջումների արդյունքում մեր ունեցած բոլոր սպառնալիքները և կախվածությունները մեծանալու էին … հանգեցնելով Հայաստանի անկախության և պետականության կորստի»։
Այս խոսքերը, որքան էլ փաթեթավորված, իրականում խոստովանություն են։
Փաշինյանի արկածախնդրությունը դարձավ ազգային աղետի պատճառ, մի աղետի, որի հետևանքները մենք շարունակում ենք կրել այսօր էլ։
Այսօր մեր պարտքն է ոչ միայն հիշել այդ ճակատագրական օրվա սկիզբը, այլև արժևորել մեր նահատակների անմահ հիշատակը։
Նրանց արյամբ է գրված մեր պատմության վերջին ծանր էջը։
Փա՛ռք նահատակներին։ Հավերժ հիշատակ։
Այսօր՝ հենց այս օրը, հինգ տարի առաջ, սկսվեց 44-օրյա պատերազմը։
Այդ պատերազմը կարող էր չլինել, եթե Նիկոլ Փաշինյանը 2019-ին չմերժեր ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների առաջարկած պլանը։
Բայց ոչ միայն մերժեց․ նույն թվականին Ստեփանակերտում հնչեցրեց նաև հայտնի արտահայտությունը՝
«Արցախը Հայաստան է և վերջ»։
Այս անպատասխանատու հայտարարությամբ նա, ըստ էության, լեգիտիմացրեց Ալիևի կողմից պատերազմ սկսելու մտադրությունը։
Ես Նիկոլ Փաշինյանին չեմ ներում, որովհետև նա ուներ հնարավորություն կանխելու պատերազմը, բայց չկատարեց այդ պատմական առաքելությունը։
Եվ ինքն էլ վերջապես խոստովանեց դա․ այս տարվա օգոստոսի 23-ին, Անկախության հռչակագրի 35-ամյակի առթիվ հնչեցրած ուղերձում, Փաշինյանը նշել է.
«Ի վերջո, ինչո՞ւ մինչեւ 2020 թվականի սեպտեմբերը … մենք չգնացինք զիջումների, ինչը 44-օրյա պատերազմից խուսափելու միակ տեսական հնարավորությունն էր։ Դրա առանցքային պատճառն այն էր, որ այդ զիջումների արդյունքում մեր ունեցած բոլոր սպառնալիքները և կախվածությունները մեծանալու էին … հանգեցնելով Հայաստանի անկախության և պետականության կորստի»։
Այս խոսքերը, որքան էլ փաթեթավորված, իրականում խոստովանություն են։
Փաշինյանի արկածախնդրությունը դարձավ ազգային աղետի պատճառ, մի աղետի, որի հետևանքները մենք շարունակում ենք կրել այսօր էլ։
Այսօր մեր պարտքն է ոչ միայն հիշել այդ ճակատագրական օրվա սկիզբը, այլև արժևորել մեր նահատակների անմահ հիշատակը։
Նրանց արյամբ է գրված մեր պատմության վերջին ծանր էջը։
Փա՛ռք նահատակներին։ Հավերժ հիշատակ։
Թողնել պատասխան