Ընդդիմադիր նոր ֆորմատ ձևակերպելու ժամանակն է
Քաղաքական հաջողության համար շատ կարևոր է հարթակ+օրակարգ+լիդեր+հասարակական կոնսոլիդացիա բանաձևը։
Այս չորս բաղադրիչներից յուրաքանչյուրը խիստ կարեւոր է, դրանցից յուրաքանչյուրի բացակայությունը կարող է բերել գործընթացի տապալմանը։
Կոնկրետանամ.
✓Հարթակում հայտնվելու “ուղեգիրը” չպետք է լինի Նիկոլին կամ թուրքին թունդ քրֆելը։ Բայց այսօր հենց դա է հարթակում հայտնվելու միակ երաշխիքը, ինչի հետեւանքով այն վերածվել է “աջաբսանդալի”:
✓ Օրակարգն առաջին հերթին ապագայի տեսլական է, Քաղաքացու Անվտանգությանն ու Բարեկեցությանն ուղղված կոնկրետ ծրագրեր, պատասխաններ, թե ի՞նչ լուծում պետք է ունենա ԼՂ խնդիրը, հայ- թուրքական, հայ- ադրբեջանական, հայ- ռուսական հարաբերություններին վերաբերող կոնկրետ տեսլական, արտաքին ու ներքին քաղաքականությանը վերաբերող կոնկրետ լուծումներ։ Հիմա մենք լսում ենք միայն պոպուլիստական քննադատություն` առանց լուծումների։
✓ Եթե չկա հարթակ ու օրակարգ, լիդերի հարցը լուծվել չի կարող, եթե նույնիսկ ընտրությունը կանգ առնի, օրինակ` Արման Թաթոյանի վրա, որը ընդհանուրի գնահատմամբ` դրական կերպար է։
✓ Երբ բացակայում են առաջին երեք բաղադրիչները, չի կարող լինել հասարակության կոնսոլիդացիա։ Անձրևի պատճառով` այսօր հանրահավաքի եկել է 3-4 հազար մարդ, առանց անձրեւի` այդ թիվը կլիներ, ասենք` 5-6 հազար։ Բայց դա հասարակության կոնսոլիդացիա չէ ու պետք չէ ժողովրդին “ջհանդամն” ուղարկել, որովհետև միջին վիճակագրական մարդը պետք է հասկանա, թե ինչպես է Նիկոլին փոխարինող Պողոսը իր կյանքն ավելի անվտանգ ու բարեկեցիկ դարձնում։
Եվ ամենակարևորը` ընդդիմությունը պետք է իրեն դուրս դնի “վաբանկային”, “միսիոներական” ռեժիմից։
Ամփոփում. երբ ես գրում եմ այս տողերը, մտածում եմ նաեւ կոնկրետ բովանդակության մասին։ Խնդիրս այս ընդդիմությանը քննադատելը չէ` առանց դրա էլ այն ամեն օր մաշում է։ Մտածում եմ, որ ընդդիմադիր նոր ֆորմատ ձևակերպելու ժամանակն է ու պատկերացնում եմ իմ ու մեր թիմի քաղաքական դերակատարությունն ու պատասխանատվությունը այդ գործընթացում։
Քաղաքական հաջողության համար շատ կարևոր է հարթակ+օրակարգ+լիդեր+հասարակական կոնսոլիդացիա բանաձևը։
Այս չորս բաղադրիչներից յուրաքանչյուրը խիստ կարեւոր է, դրանցից յուրաքանչյուրի բացակայությունը կարող է բերել գործընթացի տապալմանը։
Կոնկրետանամ.
✓Հարթակում հայտնվելու “ուղեգիրը” չպետք է լինի Նիկոլին կամ թուրքին թունդ քրֆելը։ Բայց այսօր հենց դա է հարթակում հայտնվելու միակ երաշխիքը, ինչի հետեւանքով այն վերածվել է “աջաբսանդալի”:
✓ Օրակարգն առաջին հերթին ապագայի տեսլական է, Քաղաքացու Անվտանգությանն ու Բարեկեցությանն ուղղված կոնկրետ ծրագրեր, պատասխաններ, թե ի՞նչ լուծում պետք է ունենա ԼՂ խնդիրը, հայ- թուրքական, հայ- ադրբեջանական, հայ- ռուսական հարաբերություններին վերաբերող կոնկրետ տեսլական, արտաքին ու ներքին քաղաքականությանը վերաբերող կոնկրետ լուծումներ։ Հիմա մենք լսում ենք միայն պոպուլիստական քննադատություն` առանց լուծումների։
✓ Եթե չկա հարթակ ու օրակարգ, լիդերի հարցը լուծվել չի կարող, եթե նույնիսկ ընտրությունը կանգ առնի, օրինակ` Արման Թաթոյանի վրա, որը ընդհանուրի գնահատմամբ` դրական կերպար է։
✓ Երբ բացակայում են առաջին երեք բաղադրիչները, չի կարող լինել հասարակության կոնսոլիդացիա։ Անձրևի պատճառով` այսօր հանրահավաքի եկել է 3-4 հազար մարդ, առանց անձրեւի` այդ թիվը կլիներ, ասենք` 5-6 հազար։ Բայց դա հասարակության կոնսոլիդացիա չէ ու պետք չէ ժողովրդին “ջհանդամն” ուղարկել, որովհետև միջին վիճակագրական մարդը պետք է հասկանա, թե ինչպես է Նիկոլին փոխարինող Պողոսը իր կյանքն ավելի անվտանգ ու բարեկեցիկ դարձնում։
Եվ ամենակարևորը` ընդդիմությունը պետք է իրեն դուրս դնի “վաբանկային”, “միսիոներական” ռեժիմից։
Ամփոփում. երբ ես գրում եմ այս տողերը, մտածում եմ նաեւ կոնկրետ բովանդակության մասին։ Խնդիրս այս ընդդիմությանը քննադատելը չէ` առանց դրա էլ այն ամեն օր մաշում է։ Մտածում եմ, որ ընդդիմադիր նոր ֆորմատ ձևակերպելու ժամանակն է ու պատկերացնում եմ իմ ու մեր թիմի քաղաքական դերակատարությունն ու պատասխանատվությունը այդ գործընթացում։