Author: Suren Surenyants

Արեւմտյան առաջնորդները Կիևին առաջարկեցին «փոխհատուցում»։ ՆԱՏՕ-ին Ուկրաինայի անդամակցության մերժումը կոմպեսացրեցին այդ երկրի ԵՄ-ին անդամակցելու խոստումով։ «Հանուն արևմտյան արժեքների» Ռուսաստանի դեմ կռվուղ Ուկրաինային հիասթափություն է սպասվում նաեւ եվրոպական ճանապարհին, այս անգամ` Ավստրիայի դիմադրության պատճառով։

BFMTV իրականացրած հարցումների համաձայն` Էմանուել Մակրոնը Ֆրանսիայի նախագահական ընտրությունների երկրորդ փուլում 57,6% քվե է ստացել ու հաղթանակ է տարել` պահպանելով իր պաշտոնը:

Արտահերթ ընտրություննե՞ր…
«Եթե Արցախի հարցի հետ կապված հասարակությունը բաժանվի երկու մասի, և հրապարակում աչքաչափով շատ մարդ լինի, ապա եթե չգնաս ընտրության, ի՞նչ անես: Պառլամենտական երկիր ենք, եթե Արցախի հարցի շուրջ հասարակության մեջ բևեռացում լինի, պետք է գնալ նոր ընտրությունների, բայց բնականաբար դա չի լինի վաղը չէ մյուս օրը, հավանաբար մեկ տարի հետո կլինի»
Հովիկ Աղազարյան, 18.04.2022
Հովիկ Աղազարյանին վաղուց եմ ճանաչում. նա թիմային մարդ է, եթե Փաշինյանի “դաբրոն” չունենար, նման միտք չէր արտահայտի, այն էլ` մի քանի անգամ։ Հակված եմ ենթադրել, որ Փաշինյանն` Աղազարյանի միջոցով, այսպես ասած, զոնդաժ է անում։
Հնարավոր է նման զոնդաժի երկու տարբերակ.
ա) Փաշինյանը գիտակցում է ընդդիմադիր տրամադրությունների աճը ու փորձում է լիցքաթափել մթնոլորտը` արտահերթ ընտրությունների “օդում կախված” խոստումով։
բ) Փաշինյանն ինքն է փորձում գեներացնել ընդդիմադիր տրամադրություններ, նախադրյալներ ստեղծել արտահերթ ընտրությունների անցկացման համար, որովհետև ԼՂ խնդրի շուրջ վտանգավոր զարգացումները նրա համար այլընտրանք չեն թողնում։

Միակ “պարտվողականը”, ով հաղթողի դիրքերից արժանապատիվ խաղաղության օրակարգ էր առաջարկում
Իրականում` մենք քաղաքական առումով, դժբախտ ժողովուրդ ենք, որովհետև Երրորդ հանրապետության չորս առաջնորդներից միայն մեկն է հասկացել Հաղթանակի քաղաքական կապիտալիզացիայի անհրաժեշտությունը` 1997-ի իր հայտնի ծրագրային հոդվածով։
Այդ հոդվածի հետեւանքով` Լեոն Տեր-Պետրոսյանը ստացավ “պարտվողականի”, “հանձնողի” պիտակ։
Հետո եկան “հաղթողները”, որոնցից առաջինը Արցախը հանձնեց բանակցային դիրքերում, երկրորդը նույնիսկ Ապրիլյան պատերազմից հետո չխոստովանեց 1998-ի “հայկական թերմիդորականության” ողբերգությունն ու սնանկությունը, երրորդը Հայաստանի ու Արցախի համար “հեղափոխական” գահավիժում ապահովեց։
“Հաղթողների” սինխրոն գործողությունների հետևանքով` նրանք բոլորը դարձել են “փրկիչներ”, միայն թե` հասկանալի չէ, ինչը ու ինչպես են փրկում։
…Ու այս ամենի համատեքստում` դարձյալ մի “պարտվողական” է մնացել, ով 25 տարի առաջ, հաղթողի դիրքերից արժանապատիվ խաղաղության օրակարգ էր առաջարկում։

Այսօրվա ամենածանր տպավորությունն այն է, որ Նիկոլ Փաշինյանը մինչև հիմա չի հասկացել արժանապատիվ խաղաղության ու պատերազմում նվաստացուցիչ պարտություն կրելու տարբերությունը, չի գիտակցել փոխզիջման ու պարտության տարբերությունը։ Ու ամենակարևորը` չի հասկացել, որ իր արկածախնդրության հետեւանքը եղել են զոհերը, Հայաստանի ինքնիշխանության էական սահմանափակումը, Արցախի սուբեկտության վերացումը։
Սա սովորական ցինիզմ չէ, այլ քաղաքականության տարրական չիմացություն։
Այս պատճառով եմ մտածում, որ Նիկոլը տապալելու է նաև խաղաղության օրակարգը` Հայաստանը կանգնեցնելով նոր փորձության շեմին…

Եվրոպական ճգնաժամ
Ֆրանսիայի նախագահական ընտրությունների առաջին փուլը վերջնականապես արձանագրեց այդ երկրի երբեմնի ազդեցիկ քաղաքական ուժերի` աջերի(Դեգոլականների) ու սոցիալիստների լուսանցքայնացումը։ Հիմա Մակրոնի ցենտրիստների հիմնական մրցակիցներն են ծայրահեղ աջերը` Լե Պենի ու ծայրահեղ ձախերը` Մելանշոնի դեմքով։ Միջազգային գլոբալ ճգնաժամի հետևանքով աննախադեպ գնաճը ու հասարակության կյանքի որակի անկումը ավելի պոպուլյար են դարձնելու աջ կամ ձախ պոպուլիստներին։
Այս խնդիրը, քաղաքական, քաղաքական ճգնաժամը դրսեւորվում է Ֆրանսիայում, սակայն ընդհանրական է ողջ Եվրոպայի համար։ Տնտեսական դժվարություններին հետեւելու են պետական, քաղաքական համակարգերի ճգնաժամերը, որոնց հաղթահարման դեղատոմս եվրոպական էլիտաները դեռ չունեն։

Ադրբեջանական ԶԼՄ-ների հաղորդմամբ` Ալիևը երեկվա հեռախոսազրույցի ժամանակ Պուտինին տեղեկացրել է, որ Երեւանն ու Բաքուն բանակցում են միջպետական հարաբերությունների կարգավորման 5 սկզբունքների շուրջ։ Դրանք մեզ հայտնի` Բաքվի առաջարկած 5 սկզբունքնե՞րն են, թե՞ այլ օրակարգի մասին է խոսքը։ Հավանաբար, Բաքուն ակնարկում է իր 5 սկզբունքների մասին։ Կարծում եմ` պաշտոնական Երեւանը պետք է հանդես գա որոշակի պարզաբանումներով` կա՞ հաստատված բանակցային օրակարգ, թե՞ այն հստակեցումների փուլում է։