Առաջին հայացքից թվում է, որ եթե ինչ-որ ուժ տիրապետում է մեծաթիվ մեդիա ռեսուրսնե…

Առաջին հայացքից թվում է, որ եթե ինչ-որ ուժ տիրապետում է մեծաթիվ մեդիա ռեսուրսների՝ լրատվամիջոցներ, «ֆեյքերի ֆաբրիկաներ» և այլն, միանշանակ առաջատար կարող է լինել հանրային ուշադրությունը գրավելու հարցում: Դա միգուցե ճիշտ էր մոտ տասը տարի առաջ, բայց հիմա սա վիճելի մոտեցում է: Քանի որ հիմա մենք հանդիպում ենք մեր երկրորդ հասկացությանը՝ digital կամ media detox-ին, երբ մարդիկ պարզապես արգելափակում են կոնկրետ թեմայով բովանդակությունը՝ անկախ նրանից, թե քանի տեսակ մեդիայով ու հարթակով են դա ստանում. փոխում են ալիքը, ռեփորթ են անում պոստերը և այլն: Այսինքն, շատ մեդիա ռեսուրսների տիրապետելը բոլորովին չի նշանակում հասնել շատ մարդկանց, դա հիմա ավելի շատ նշանակում է՝ հասնել նույն մարդկանց: Իսկ եթե դրան գումարած՝ քաղաքական ուժերի խոստումները իրականությունից կտրված են, չեն համապատասխանում մարդկանց առաջնային կարիքներին, դա նշանակում է՝ անիմաստ ռեսուրսների վատնում: Քանի որ կենսունակ է այն բովանդակությունը, որը հանդիպում է մարդկանց իրական կարիքների հետ՝ անկախ դրա տարածման միջոցից ու անգամ մասշտաբից։
https://mediamax.am/am/column/121640/?fbclid=IwY2xjawNR4KVleHRuA2FlbQIxMQABHhzsQ5vI5h2dVAc_WA6O2f-twH5sAAl1RKUrpiZTxjRETuNasFqt9hLsLiZx_aem_-124EoZ0M4WXg8YifC59AQ