Մեծ Հայքի արքա Խոսրով Կոտակը (330-338) հիմնադրում է նոր մայրաքաղաք՝ Դվինը։
Արտաշատ մայրաքաղաքը երեք կողմից պաշտպանող Արաքս գետը փոխել էր իր հունը, հեռացել քաղաքից և խախտվել էր քաղաքի պաշտպանությունը։
Միաժամանակ տարածքը ճահճաչել էր և Արտաշատը լցվել էր գարշահոտությամբ։ Ըստ Մովսես Խորենացու օդը դարձել էր վատառողջ։
Դվինը, լավ կլիմայով բարձրադիր մի վայր էր։ Հավանաբար անունն էլ պարսկերենից նշանակում է բլուր։ Նաև մոտակայքում Խոսրովի կողմից տնկված անտառն էր։
Դվինում կառուցվում են արքունական ապարանքներ և այլ գեղեցիկ շենքեր։
Ավելին, 484-931 թթ․կաթողիկոսական աթոռն Էջմիածնից տեղափոխում է Դվին։ Քաղաքի կենտրոնում՝ եռանավ եկեղեցու մոտ, կառուցվել են վեհարան, պաշտոնատներ, բարձրագույն դպրոցներ և այլ շենքեր։
Ծաղկման շրջանում Դվինի բնակչության թիվը գերազանցել է 100 հազարը։ Հիմնական զբաղնունքը՝ արհեստները ու առևտուր, մասամբ՝ որսորդություն, ձկնորսություն, երկրագործություն։ Առանձին թաղերում բնակվել են նաև պարսիկներ, ասորիներ, հույներ, արաբներ։
Ըստ արաբ մատենագիրների, Դվինի բնակիչները խոսել են հայերեն։
Մաքուր Պատմություն📖
Արտաշատ մայրաքաղաքը երեք կողմից պաշտպանող Արաքս գետը փոխել էր իր հունը, հեռացել քաղաքից և խախտվել էր քաղաքի պաշտպանությունը։
Միաժամանակ տարածքը ճահճաչել էր և Արտաշատը լցվել էր գարշահոտությամբ։ Ըստ Մովսես Խորենացու օդը դարձել էր վատառողջ։
Դվինը, լավ կլիմայով բարձրադիր մի վայր էր։ Հավանաբար անունն էլ պարսկերենից նշանակում է բլուր։ Նաև մոտակայքում Խոսրովի կողմից տնկված անտառն էր։
Դվինում կառուցվում են արքունական ապարանքներ և այլ գեղեցիկ շենքեր։
Ավելին, 484-931 թթ․կաթողիկոսական աթոռն Էջմիածնից տեղափոխում է Դվին։ Քաղաքի կենտրոնում՝ եռանավ եկեղեցու մոտ, կառուցվել են վեհարան, պաշտոնատներ, բարձրագույն դպրոցներ և այլ շենքեր։
Ծաղկման շրջանում Դվինի բնակչության թիվը գերազանցել է 100 հազարը։ Հիմնական զբաղնունքը՝ արհեստները ու առևտուր, մասամբ՝ որսորդություն, ձկնորսություն, երկրագործություն։ Առանձին թաղերում բնակվել են նաև պարսիկներ, ասորիներ, հույներ, արաբներ։
Ըստ արաբ մատենագիրների, Դվինի բնակիչները խոսել են հայերեն։
Մաքուր Պատմություն📖
Թողնել պատասխան