Ցանկացած բռնություն, այդ թվում՝ վարչապետի վրա անձրևանոց նետելը, դատապարտելի է, եթե նույնիսկ դա քաղաքացու հուսահատ բողոքի դրսևորում է: Բայց երբ իշխանությունը հանդուրժում է, երբ իր բարձրաստիճան պաշտոնյան թքում է քաղաքացու վրա, այսինքն՝ «սպանում» է պետությունը, պետք է պատրաստ լինի, որ այդ «սպանված» պետության քաղաքացին կարող է անձրևանոց նետել վարչապետի ուղղությամբ: Ի վերջո, եթե օրենքը չի գործում, յուրաքանչյուրը յուրովի է պաշտպանում իր «թասիբը»:
Թողնել պատասխան