Author: Suren Surenyants

Հայաստանի իրական դաշնակիցն այն երկիրն է լինելու, ով կօգնի հաղթահարել բանակցային փակուղին ու այդպիսով կնպաստի պայմանագրի ստորագրմանը Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև:

Էրդողանը հայտարարել է, թե առաջիկայում չի բացառում հարաբերությունների կարգավորումը Սիրիայի հետ: Նման հեռանկարի մասին գրել եմ ամիսներ առաջ:

Քոչարյանը հեռանում է, տարոսը՝ Փաշինյանին…
Այն բանից հետո, երբ «Պատիվ ունեմ» դաշինքը դադարեց գոյություն ունենալ, հարցազրույցներիցս մեկում կանխատեսել էի, որ ինստիտուցիոնալ փոշիացման գործընթացն ավելի մեծ ազդեցություն է գործելու «Հայաստան» դաշինքի վրա: Այսօր հայտնի դարձավ, որ այդ դաշինքի մաս կազմող «Վերածնվող Հայաստան» կուսակցությունն, ըստ էության, փլուզվել է:
Սակայն սա վերջը չէ:
Մինչև նոր տարի «Հայաստան» խմբակցությունն, ըստ էության, դադարելու է գործել՝ որպես մեկ միասնական միավոր:
Ի՞նչ էր «Հայաստան» դաշինքը:
Դա, ըստ էության, Ռոբերտ Քոչարյանի քաղաքական ամբիցիաների բավարարման հարթակ էր:
Հիմա ստացվում է՝ այդ ամբիցիաները կամ չկան, կամ էլ՝ այլևս դրանց չի հավատում թիմը:
Քոչարյանը հեռանում է, տարոսը՝ Փաշինյանին…

«Դեմոկրատական այլընտրանք» կուսակցության 4-րդ համագումարում ընտրվել է Քաղաքական խորհրդի հետևյալ կազմը.
Սուրեն Սուրենյանց- Քաղաքական խորհրդի նախագահ
Սարգիս Լևոնյան- միջազգայնագետ
Արմեն Գևորգյան- լրագրող, հրապարակախոս
Լիլիթ Սիմոնյան- իրավագիտության մագիստրոս
Լևոն Նազարեթյան- «Չարենցավան» ԲԿ վիրաբույժ, Ալափարսի ամբուլատոր ծառայության տնօրեն
Անդրանիկ Բչեմյան- շինարար
Սուրեն Աբրահամյան- ինժեներ
Արմենուհի Աֆրիկյան- դոցենտ, գիտությունների թեկնածու
Արսեն Նազարյան- հանրային դիվանագետ

Ռուսների դուրս մղումը Ուկրաինայի ողջ տարածքից մոտակա ժամանակներում հավանական չէ, պնդում է Միացյալ Նահանգների զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետ Մարկ Միլլին՝ հորդորելով Ուկրաինային այս պահին գնալ բանակցային լուծման: Ու չնայած նրան, որ Ուկրաինայի հիմնական դոնոր Վաշինգտոնում ակնարկում են, որ Կիևի համար հետո կարող է բանակցային ավելի լավ լուծում չլինել, Հայաստանում ոմանք շարունակում են պնդել, որ արևմտյան «ինտերնացիոնալը» վերջնականապես կործանել է ռուսական կայսրությունը: Ե՞րբ ենք գիտակցելու, որ միջազգային գլոբալ հակադրության մեջ մենք չպետք է ունենանք «երկրպագվող թիմ» ու մեր միակ ցանկությունը պետք է լինի հնարավորինս արագ բանակցային լուծումը:

Երբ որոշ արևելագետ- թուրքագետներ, ինքնակայացման ճանապարհին, թիրախավորում են Առաջին նախագահի խորհրդական Ժիրայր Լիպարիտյանին, հասկանում եմ, որ անգամ 44-օրյա պատերազմում կրած ծանր պարտությունից հետո ոմանք գերադասում են ապրել միֆերով, որոնք հակոտյա են պետություն ունենալու գաղափարին:

Մի զարմանալի հասարակություն ունենք:
Ռուսամետները «ոգևորվում» են, որ ԼՂ խնդիրն անտեսված է Պրահայի հայտարարության տեքստում, արևմտամետները «ոգևորվում» են, որ Արցախը «մոռացվել» է Սոչիի տեքստում:
Փաստորեն, ազգովի «ոգևորվում» ենք, որ Ալիևը «փակում» է կոնֆլիկտի էջը:

Արցախի Ազգային ժողովը հոկտեմբերի 30-ին արտահերթ նիստ կգումարի, ապա Ստեփանակերտում հանրահավաք կլինի:
Այս նիստ- հանրահավաքի գաղափարն ինձ ակնհայտորեն դուր չի գալիս, որովհետև առավելապես ճնշման գործիք է Նիկոլ Փաշինյանի հանդեպ, ով մեկ օր անց եռակողմ բանակցությունների է մեկնելու՝ Պուտինի ու Ալիևի մասնակցությամբ: Մյուս կողմից, արցախցիներն այլընտրանք չունեն, որովհետև հայ- ադրբեջանական հարաբերությունների կարգավորման արևմտյան տարբերակով, որին հակված է Փաշինյանն, ըստ էության՝ չեն ստանում վարչատարածքային սուբեկտության(չշփոթել անկախության հետ)ու անվտանգության շոշափելի մեխանիզմներ: