Category: Suren Surenyants

Ե՞րբ կլինի իշխանափոխություն
Մոլորություն է Հայաստանի ներքաղաքական գործընթացն ազգային- ազատագրական պայքար համարելը ու 20-րդ դարասկզբի կարգախոսներով հաջողություն ակնկալելը։ “Լաո”-ն ժամանակակից քաղաքական հարաբերություններում ասելիք, անելիք չունի։
Լիահույս եմ, որ հաջորդ ընդդիմադիր հարթակը կտրված կլինի անիրական ցնորքներից, չի փորձի հանրությանը միավորվել պրիմիտիվ հակաթուրքականության թեզերով, կունենա զարգացման օրակարգ` դրանով ցույց տալով Նիկոլ Փաշինյանի ու նրա իշխանության քաղաքական, գաղափարական սպառվածությունը։
Այդ ժամանակ Հայաստանում կլինի իշխանափոխություն։

Ես հավատում եմ Հայաստանի զարգացման հեռանկարին։ Պետք է միավորել բոլոր ուժերին, անհատներին, որոնք հավատարիմ են 88-ի շարժման արժեքներին, Սեպտեմբերի 21-ի խորհրդին, հավատում են հարեւան երկրների հետ բնականոն հարաբերություններ ունեցող ու համաշխարհային զարգացման համատեքստին ներդաշնակ զարգացող Հայաստանի տեսլականին։

Ո՞ւր է նախագահը
Նման ֆորս- մաժորային իրավիճակներում առանձնակի քաղաքական ֆունկցիոնալություն ունի նախագահի ինստիտուտը, որը պարտավոր էր տարածություն ստեղծել իշխանության ու ընդդիմության դիալոգի համար։
Նույնիսկ Արմեն Սարգսյանը նման ֆունկցիա 2018-ին կատարել է։
Տեղյա՞կ եք` մենք Հանրապետության նախագահ ունե՞նք, ո՞ւր է Վահագն Խաչատրյանը։

Ընդդիմությունը, թե բա` մենք մերիտոկրատական կառավարություն ենք ձեւավորելու։ Ինչքան Նիկոլը ձեւավորեց, այնքան էլ դուք կձևավորեք։ Անտագոնիստական մինիհամակարգերից ինչպե՞ս կարող են մերիտոկրատական կառավարություններ ծնվել…

Ուշադրություն դարձրե՞լ եք` արդեն մի քանի օր մենթերն ու ցուցարարները փողոցներում իրար ծեծում են, բայց “վոժդերը” Նիկոլը, Ռոբերտը, Սերժը "ծպտուն" չեն հանում(վերջին երկուսի մի քանի ռեպլիկը հաշիվ չի, խոսքը՝ քաղաքական դիրքորոշման մասին է): Ու գիտե՞ք` ինչով են զբաղված։
Միանգամայն ճիշտ եք` ռուսական շրջանակների մոտ իրար վրա “բոչկա” են գլորում։
Պուտինի տեղը լինեմ` երեքին էլ “կգցեմ”…

Ընդդիմադիր նոր ֆորմատ ձևակերպելու ժամանակն է
Քաղաքական հաջողության համար շատ կարևոր է հարթակ+օրակարգ+լիդեր+հասարակական կոնսոլիդացիա բանաձևը։
Այս չորս բաղադրիչներից յուրաքանչյուրը խիստ կարեւոր է, դրանցից յուրաքանչյուրի բացակայությունը կարող է բերել գործընթացի տապալմանը։
Կոնկրետանամ.
✓Հարթակում հայտնվելու “ուղեգիրը” չպետք է լինի Նիկոլին կամ թուրքին թունդ քրֆելը։ Բայց այսօր հենց դա է հարթակում հայտնվելու միակ երաշխիքը, ինչի հետեւանքով այն վերածվել է “աջաբսանդալի”:
✓ Օրակարգն առաջին հերթին ապագայի տեսլական է, Քաղաքացու Անվտանգությանն ու Բարեկեցությանն ուղղված կոնկրետ ծրագրեր, պատասխաններ, թե ի՞նչ լուծում պետք է ունենա ԼՂ խնդիրը, հայ- թուրքական, հայ- ադրբեջանական, հայ- ռուսական հարաբերություններին վերաբերող կոնկրետ տեսլական, արտաքին ու ներքին քաղաքականությանը վերաբերող կոնկրետ լուծումներ։ Հիմա մենք լսում ենք միայն պոպուլիստական քննադատություն` առանց լուծումների։
✓ Եթե չկա հարթակ ու օրակարգ, լիդերի հարցը լուծվել չի կարող, եթե նույնիսկ ընտրությունը կանգ առնի, օրինակ` Արման Թաթոյանի վրա, որը ընդհանուրի գնահատմամբ` դրական կերպար է։
✓ Երբ բացակայում են առաջին երեք բաղադրիչները, չի կարող լինել հասարակության կոնսոլիդացիա։ Անձրևի պատճառով` այսօր հանրահավաքի եկել է 3-4 հազար մարդ, առանց անձրեւի` այդ թիվը կլիներ, ասենք` 5-6 հազար։ Բայց դա հասարակության կոնսոլիդացիա չէ ու պետք չէ ժողովրդին “ջհանդամն” ուղարկել, որովհետև միջին վիճակագրական մարդը պետք է հասկանա, թե ինչպես է Նիկոլին փոխարինող Պողոսը իր կյանքն ավելի անվտանգ ու բարեկեցիկ դարձնում։
Եվ ամենակարևորը` ընդդիմությունը պետք է իրեն դուրս դնի “վաբանկային”, “միսիոներական” ռեժիմից։
Ամփոփում. երբ ես գրում եմ այս տողերը, մտածում եմ նաեւ կոնկրետ բովանդակության մասին։ Խնդիրս այս ընդդիմությանը քննադատելը չէ` առանց դրա էլ այն ամեն օր մաշում է։ Մտածում եմ, որ ընդդիմադիր նոր ֆորմատ ձևակերպելու ժամանակն է ու պատկերացնում եմ իմ ու մեր թիմի քաղաքական դերակատարությունն ու պատասխանատվությունը այդ գործընթացում։

Երբ ՀՅԴ անդամներն ինձ մեղադրում են Նիկոլին լատենտ աջակցելու մեջ, ծիծաղս հազիվ եմ զսպում։
Ես 2018-ի հեղափոխությանը որեւէ կերպ չեմ աջակցել, Նիկոլի ու նրա շրջապատի հետ շփումներ չունեմ. չեք կարող գտնել որևէ փաստ։
Այ, դուք, սիրելի ընկեր- պարոններ, 2018-ի մայիսին ձեր քվեով Նիկոլին վարչապետ եք ընտրել, նրա կոալիցիոն կառավարության անդամներ եք եղել, ընդհուպ` մինչև նույն տարվա հոկտեմբերը, երբ Փաշինյանը հեղափոխական հերթական էքստազի ժամանակ ձեզ հեռացրեց կառավարությունից։

Քաղաքական անմեղսունակություն` ԱԽՔ-ի մատուցմամբ
©Ադրբեջանի պաշտոնյաները պետք է կոնկրետացնեն, թե ո՞ր տարածքներն են տեսնում Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության մեջ, որպեսզի Հայաստանն իր դիրքորոշումը հստակեցնի:
Արմեն Գրիգորյան
Հայաստանի ԱԽ քարտուղար
✓ Փաստորեն` Հայաստանի ԱԽ քարտուղարն ակնարկում է, որ ինքը չգիտի` որն է Հայաստանի տարածքը։ Այդ մասին Գրիգորյանն, իհարկե, ուղիղ չի ասում, բայց, օրինակ, եթե մայիսի 2-ին Հաջիևից լսի, թե որ տարածքներն են համարվում “Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության մեջ”, դրանից հետո Բաքվի “մեծահոգությամբ”` հնարավոր կլինի գծել Հայաստանի Հանրապետության նոր քարտեզը։
Քաղաքական անմեղսունակություն է ԱԽ քարտուղարի ասածը, որը հար և նման է Նիկոլ Փաշինյանի մի պնդման, թե ինքն Ալիևից է փորձում տեղեկանալ ԼՂ խնդրի կարգավորման պատմության մասին։

Ալիևի ելույթի մեկ այլ տողատակ նույնպես` ակնհայտորեն հակառուսական է։ Ադրբեջանի նախագահը ԵՄ-ին անվանել է “ազնիվ միջնորդ”: Հետաքրքիր է` Ալիևն ինչպիսի՞ միջնորդ է համարում Ռուսաստանին…