Author: Vahe Aghajanyan

Mediamax-ում մի քանի հետաքրքիր միտք կարդացի գրքի երևանյան փառատոնի շրջանակներում կայացած մի քննարկմանը նվիրված հոդվածում, որոնք կկիսվեմ ստորև։ Առիթից օգտվելով՝ նաև շնորհակալություն եմ հայտնում Mediamax-ի տնօրեն ու քննարկման մոդերատոր Արա Թադևոսյանին ինչպես քննարկման ու դրանում հնչած մտքերի, այնպես էլ իր նոր գրքի համար, որը գրել է հենց այս խնդիրները դրա հիմքում դնելով ու ինչ-որ իմաստով պայմանական ճշմարտությունների դեմ դուրս գալով։
▪️Երբ ինչ-որ աշխատանք կատարվում է, շատերը սկսում են քարկոծել այն միայն մեկ պատճառով՝ համահունչ չէ իրենց քաղաքական հայացքներին։ Ու սա ոչ թե գրագիտության կամ մեդիագրագիտության հարց է: Մարդիկ այսօր ուզում են լսել այն պայմանական ճշմարտությունները, որոնք կհաստատեն իրենց համոզմունքները։ Դրան հակասող որեւէ բան սվիններով է ընդունվում: Նման պայմաններում մեծ համարձակություն է պահանջվում այդ հոսանքների դեմ գնալու համար։
▪️Այս գրքի նպատակը որեւէ մեկին սրբացնելը կամ սեւացնելը չէ: Գրքում հարցազրույցներ չեն, այլ հենց զրույցներ են, որոնց ընթացքում ես էլ հայտնել եմ իմ կարծիքը, որոշ դեպքերում՝ անհամաձայնությունս զրուցակցի հետ։ Մարդիկ կարող են տարբեր վերաբերմունք ունենալ Դավիթ Տոնոյանի նկատմամբ, բայց ես վստահ եմ, որ որոշ կարեւոր հարցերի պատասխաններ ստանալու համար այս գրքի առկայությունն ավելի օգտակար է, քան եթե այն չլիներ։
▪️2020 թվականի պարտությունից հետո ես շատ եմ մտածել խորքային պատճառների մասին եւ կարծում եմ, որ մեր «տունը քանդող» գործոններից մեկը դոգմատիզմն է, ամեն ինչը սեւ կամ սպիտակ տեսնելն է, հերոսներ կամ հակահերոսներ գտնելու մոլուցքն է: Ցավոք, այդպես մենք միայն ավելի լայնացնում ենք անդունդը, որի ծայրին կանգնած ենք։
https://mediamax.am/am/news/society/58738/

Վարդան Ղուկասյանի (Դոկ) դատավարության շուրջ ստեղծված իրավիճակը ինձ հետաքրքիր է ու ես հետևում եմ այդ գործընթացին, սակայն շարունակում եմ չհասկանալ, թե ինչ է կատարվում։
Ես չեմ տեսնում որևէ մարդու, դա լինի իր փաստաբանը կամ իր անունից հանդես եկող անհասկանալի ծագմամբ ինչ-որ մարդիկ, որոնց ու որոնց խոսքին այս հարցում կարող եմ վստահել, հետևաբար ավելի ճիշտ կլինի, որ սպասենք այդ մարդը հայտնվի ազատության մեջ ու մեր հարցերը որևէ ձևաչափով հենց իրեն ուղղենք։
Կարծիքները, իհարկե, կարող են տարբեր ու հակասական լինել, բայց չոր քաղաքականություն է, այդ մարդն էլ դարձել է դերակատար, հետևաբար ինչպես մյուս գործիչների դեպքում, նրան էլ երբեմն-երբեմն կանդրադառնանք։
Ամեն դեպքում, ինչ-որ տարօրինակություններ տեսնում եմ այս ամենում։

Ի՞նչ եմ ակնկալում այժմ Նիկոլ Փաշինյանից
▪️ՆԳ նախարար Արփինե Սարգսյանի հեռացում
▪️ՀՀ-ում ԱՄՆ նորանշանակ դեսպան Նարեկ Մկրտչյանի նշանակման չեղարկում և նրա ներկայության բացառում պետական կառավարման համակարգում
▪️Օրենքի ամենախիստ պատիժ լկտիություն թույլ տված անձնավորության նկատմամբ
Եթե վերը թվարկված հարցերը ստանան լուծում, դրան, բնականաբար, կլինի պատշաճ գնահատական մեր կողմից։ Ոստիկանի դեմ, օրենքի դեմ ցանկացած քայլ, ցանկացած ոտնահարում պետք է պատժվի ամենախիստ ձևով։

Ի դեպ, սա միայն Քոչարյանին չի վերաբերվում։ Առաջիկայում բոլոր գլխավոր դերակատարներին կլինի անդրադարձ։ Կսկսենք երևի թե Սամվել Կարապետյանից, կհասնենք անգամ Նիկոլին։

Ու ինչպես կասեր պատվարժան Միքայել Սրբազանը, որը իր ճիշտ ու դիպուկ խոսքի, ճշմարտության մասին խոսելու համար է կալանքի տակ` ոչ մեկդ սխալ չի գործել ու այս փոսի մե՞ջ ենք։

Չինաստանում այսօր փլուզվել է իշխանությունների կողմից հանրությանը վզին փաթաթվող կեղծ «խաղաղության» ողջ բովանդակությունը։
Այլ հարց է՝ կկարողանա՞ ընդդիմությունը դա այնպես ներկայացնել հանրությանը, որ դա հասկանալի լինի մարդկանց։
Այժմ ես խնդիրը տեսնում եմ ընդդիմություն — հանրություն կոմունիկացիայում։ Այստեղ կա խզում, որը հենց վերանա, իշխանությունները կկանգնեն գոյաբանական խնդրի առջև։