Author: Vahe Aghajanyan

Արշակ Սրբազանի հետ կապված տեսանյութի տարածումը ստիպեց հարցին նայել շատ ավելի գլոբալ համատեքստով։ Մի կողմ դնենք Արշակ Սրբազանին ու, ընդհանրապես, քաղաքականությունը։ Այսօրվա AI տեխնոլոգիաները հնարավորություն են տալիս ստանալ տեսանյութեր, որոնք պարզապես հնարավոր չէ տարբերել իրականից։ Արդյո՞ք մենք պաշտպանված ենք այս ամենից։ Ցանկացածի վերաբերյալ կարող են նման տեսանյութեր պատրաստել, շանտաժ անել, տարածել։ Ասեմ ավելին՝ կան բազմաթիվ դեպքեր, երբ տարբեր աղջիկ երեխաների վերաբերյալ նման տեսանյութեր, լուսանկարներ են պատրաստվել ու գումար են ուզել, որ դրանք չհրապարակեն TikTok էջերով։ Ոստիկանություն այս մասին կան ներկայացված հաղորդումներ։
Կարծում եմ՝ խիստ անհրաժեշտություն է համապատասխան օրենսդրական կարգավորումներ ստեղծել, որպեսզի նման տեխնոլոգիաների առկայության պայմաններում քաղաքացու անձնական տարածության պաշտպանությունը լիարժեքորեն հնարավոր լինի ապահովել։ Այստեղ շատ կարևոր է, որ իրավապահ մարմինների արձագանքը լինի արագ ու նման իրավիճակներում անձնական տարածության ցանկացած խախտում հնարավոր ամենակարճ ժամանակի ընթացքում ունենա քրեաիրավական հետևանք։
Լինի քաղաքական գործիչ, լինի հանրային գործունեություն ծավալող անձ, լինի պարզապես հասարակ քաղաքացի, մենք պետք է շատ հստակ ֆիքսենք, որ մարդու անձնական տարածությունը անձեռնմխելի է ու դա պետք է լինի պաշտպանված, իսկ եթե խոսենք քաղաքականությունից, ապա քո հակառակորդի դեմ անձնական կոմպրոմատ օգտագործելը հարված է գոտկատեղից ներքև, հետևաբար դա ընդունելի չէ, հարգի չէ ու վաղ թե ուշ ունենալու է բումերանգի էֆեկտ։

Պետրոս Ղազարյանի մոտ բանավեճի ժամանակ Արթուր Վանեցյանի թեկնածուի պահվածքը ինձ համար անհասկանալի էր, եթե շատ անկեղծ լինեմ։ Հետևում ենք քարոզարշավին, տեսնում ենք լրիվ այլ բան, Պետրոսի մոտ տեսնում լրիվ այլ բան։ Չի համապատասխանում իրար։
Արդյո՞ք իմ կողմից շատ հարգված Խաչիկ Մանուկյանը պետք է լռեր, երբ իր ներկայությամբ Վեհափառ Հայրապետին էին անպատվում։
Տարակուսելի է։

Նույնիսկ ամենամութ ու ամենախավար գիշերին հաջորդում է լուսապայծառ, արևոտ առավոտը 👌

Եկեղեցին «մաքրելու» լոզունգներով Հովհաննավանք գնացողները ամենալկտի ձևով են իրենց պահում լրագրողների հանդեպ, վիրավորանքներ, անգամ հայհոյանքներ, պիտակավորումներ, Վեհափառի հասցեին հայհոյանքներ։ Փակում են այլախոհ քաղաքացու բերանը և բռնությամբ հանում դուրս։
Զզվելի է իմ ժողովրդի այդ շերտին տեսնելը, զզվելի է, բայց այս փուլն էլ է պետք անցնել, սա էլ է պետք տեսնել։

Ուրեմն, մի տղա կար՝ արաբագետ, իր մասին բավականին դրական կարծիք ունեի, իր մասնագիտական գրառումներից, հարցազրույցներից էլ այս հարթակում տեղադրել եմ պարբերաբար։
Նկատեցի, որ նա հրապարակային աջակցություն է հայտնել Ստեփան Ասատրյանին ու, փաստորեն, դրանով հավանություն տվել եկեղեցու դեմ իրականացվող սրբապիղծ արշավին։ Ով եկեղեցու դեմ է, ինձ համար որևէ իմաստով рукопожатный չի կարող լինել։
Ներողություն եմ խնդրում, որ տվյալ անձնավորության գրառումները այս հարթակում տեղ են գտել։ Ես իմ սխալները ուղղել գիտեմ ու դա կանեմ։ Այդպես է, ժամանակի ընթացքում, տարբեր իրավիճակներում ես տեսնում, թե ով ով է ու ով իրեն ինչպես է պահում։

«Մեր Ձևով» շարժման անդամ, փաստաբան Ռուբեն Մխիթարյանի կալանավորումը (լրիվ անհիմն) Նիկոլ Փաշինյանի կողմից հստակ ուղերձ էր նույն շարժման համակարգողին և ղեկավարողին, որ մեթոդների մեջ խտրականություններ չեն դրվելու ու այն մոտեցումը, որ «մենք ապաքաղաքական ենք», դա Նիկոլ Փաշինյանի հետ չի աշխատելու։

Պարտադիր զինվորական ծառայության ժամկետի կրճատումից ուրախացողները պարզապես պետք է իմանան, որ իրենց ամուսնուն, իրենց որդուն, իրենց եղբորը ավելի հաճախ՝ տարին 1-2 անգամ 25 օրով տանելու են բանակ, որպեսզի հնարավոր լինի թիվ ապահովել «սահմանին կանգնելու» համար։ Այս իշխանությունների կողմից նման որոշումը հիմնված չէ որևէ հաշվարկի, որևէ տեսլականի վրա, սա բացառապես նախընտրական տրամաբանություն ունեցող որոշում է։
Ընդդիմությունը պետք է հանդես գա սեփական առաջարկով։ Զինվորական ծառայության ներկայիս մոդելը իրեն սպառել է և չի արդարացնում, սրանում որևէ կասկած լինել չի կարող։ Մենք պետք է ներկայացնենք մի մոդել, որով պարտադիր զինվորական ծառայությունը կլինի 1 տարի, 25-օրյա ու որևէ այլ տեսակի վարժական հավաքներ չեն լինի, իսկ բանակը աստիճանաբար անցում կկատարի պայմանագրային մոդելի։ Անգամ ներկայիս բյուջեն սա լիարժեք թույլ է տալիս անել։ Սրանով նաև կլուծենք սոցիալական խնդիր՝ աշխատանքով ապահովել բավականին մեծ թվով մարդկանց։

ԱԹՍ-ներով գաղտնալսում, զուգահեռ՝ անտերության մատնված բանակ
Գյումրի համայնքի ղեկավար Վարդան Ղուկասյանի ձերբակալման հետ կապված ուշագրավ դրվագը այն էր, որ ուժային համակարգը հպարտ ձևով հայտարարեց, որ նրան գաղտնալսել ու հետևել են գերժամանակակակից տեխնոլոգիաներով՝ ԱԹՍ-ների կիրառմամբ։
Ցավալի արձանագրում է, որ երբ հարցը վերաբերվում է երկրի պաշտպանությանը՝ բանակին, երկրի ներսում ստեղծված քաոսին՝ թմրանյութերի շրջանառություն, հանցավորության աճ և այլն, մեզ ասում են՝ «30 տարի ոչինչ չի արվել», «թալան», «նախկիններ», սակայն երբ հարցը վերաբերվում է քաղաքական հակառակորդներին, ամենաժամանակակից տեխնոլոգիաները գնված, պատրաստ դրված են նրանց դեմ ամենաբարձր մակարդակով հետապնդում իրականացնելու համար։
Այդ նույն տեխնոլոգիաներով հնարավոր է այնպես անել, որ այսօր սահմանին ընդհանրապես զինվոր չկանգնի, թիկունքից դրոններով և այլ համակարգերով իրականացվի սահմանի հսկողություն։ Ինչու՞ չի արվում և ինչու՞ այս միջոցները չեն ծախսվում բանակի վրա։ Նման պարագայում պարտադիր ծառայության ժամկետը կարող ենք իջեցնել անգամ մինչև 1 տարի։ Պատասխանը ակնհայտ է, թե ինչու սա չի արվում, որովհետև նրանց համար առաջնահերթությունը իրենց քաղաքական հակառակորդներին ճնշելն է, ոչ թե բանակն ու անվտանգությունը։

Թույլ ու տեսակով աբիժնիկ մարդը երբեք չպետք է իշխանություն ստանա, երբեք։ Նման պարագայում իշխանական լծակները իր համար դառնում են իր թուլությունը քողարկելու ու իր կյանքի տրավմաները հաղթահարելու միջոցներ։
Իշխանությունը միայն ուժեղ մարդու համար է։